نبوده و پيدا شده است، طبعاً بايد محدث و علت پديد آرنده داشته باشد زيرا هرگز ممكن نيست چيزى از عدم بدون علتى كه به آن وجود بخشد، پديد آيد.

در اين برهان آنچه مهم است همان مقدمه نخست مى باشد و مقدمه دوم يك مسئله فطرى و نهادى و از احكام ضرورى عقل و خرد مى باشد و تا حدى در يكى از براهين خداشناسى (برهان امكان) پيرامون آن توضيحاتى داده شده است.[1]

فلاسفه اسلامى از راه براهين عقلى حدوث ماده را ثابت نموده، و در كتاب هاى فلسفى بيان شده است.[2]

روى سخن در اين جا با جوانان و افرادى است كه علاقه دارند كه مسائل توحيدى را نيز از طريق علوم تجربى و آزمايشى بفهمند، از اين جهت ما مطالب را از اين راه تعقيب مى كنيم.

نخستين كسى كه از راه علوم طبيعى حدوث ماده و انرژى را ثابت كرد و اعلام نمود كه جهان آفرينش مسبوق به عدم بوده و آغازى داشته است «اسحاق نيوتن» بود. وى از مطالعات خود چنين نتيجه گرفت كه جهان از نظم و ترتيب رو به بى نظمى و انحلال مى رود، و روزى فرا مى رسد كه حرارت تمام اجسام با يكديگر مساوى و برابر مى گردد و بسان ظروف به هم پيوسته مايعات كه به هنگام تفاوت سطوح آن، به