روح نامرئى يا امواج ناپيدا و اشعه وامثال اينها تبديل شده، آيا اين با علم سازگار است؟ اين سئوال بدون شك ـ سئوال مهمى است: ولى اشتباه است كه گمان كنيم بى جواب مانده، اما اجازه بدهيد نخست به پاسخ جمله اخير بپردازيم كه مايه سوء تفاهم ناجورى براى گروهى گرديده است، وپس از روشن شدن آن، به سراغ بقيه سئوالها مى رويم.

صريحاً بايد گفت:مفهوم غايب بودن امام (عجّل اللّه تعالى فرجه الشريف) هرگز اين نيست كه وجود امام(عجّل اللّه تعالى فرجه الشريف) در عصر غيبت يك وجود نامرئى ورؤيايى است كه به يك وجود خيالى وپندارى شبيه تر از يك وجود عينى باشد.

بلكه او از هرنظر يك زندگى طبيعى عينى خارجى دارد، منتها با عمر طولانى.درميان مردم، ودر ميان جامعه ها رفت وآمد دارد، ودرنقاط مختلف زندگى مى كند، واگر استثنايى درزندگى او هست، همين است كه او از يك عمر طولانى برخوردار است، همين وبس.

او به طور ناشناس درجامعه انسانى زندگى مى كند، وهيچ كس در باره غيبت او جز اين نگفته است وچقدر فرق است ميان «نا شناس ونامرئى».

حال كه اين اشكال برطرف شد به سراغ اين موضوع مى رويم كه:بسيار خوب، ولى اين چنين زندگى ممكن است براى يك فرد عادى قابل توجيه باشد، ولى آيا براى يك رهبر ـ آن هم يك رهبر بزرگ الهى ـقابل قبول است ؟

ما دراين جا مسئله را از جهات ياد شده درزير مورد بررسى قرار مى دهيم.

1ـ تأثير اعتقاد به وجود رهبر در بقاى مكتب.

2ـ فوايد گوناگون امام زمان براى امت اسلامى.

3ـ حجت هاى مخفى وپنهان خدا از نظر قرآن و نهج البلاغه.

اينك نخستين بحث خود را آغاز مى كنيم: