حسين بن على (عليه السلام) وقيام آگاهانه

پس از رحلت امام مجتبى (عليه السلام) زمينه نهضت برادرش امام حسين (عليه السلام) وشيعيان وى آرام آرام فراهم مى آمد; آن حضرت معاويه را در اجتماعات بزرگ مورد سؤال قرار مى داد وجنايات او را بر امّت اسلام بر مى شمرد وگاهى از طريق نامه، او را به قيام و نهضت تهديد مى كرد، آنگاه كه معاويه به آغوش مرگ رفت وپست ترين و رذل ترين فرد را جانشين خود قرار داد، هسته هاى نهضت حسين (عليه السلام) تشكّل يافت وآن حضرت مسلمانان را از راههاى گوناگون بر قيام وانقلاب دعوت فرمود.

اين كارها از خطوط حساب شده اى حكايت داشت كه سرور آزادگان آنها را ترسيم مى كرد وامّت را به پيمودن آن خطوط دعوت مى كرد، حال چگونه ميتوان قيام او را انفجار ناآگاه خواند وآن را در رديف انقلاب هاى بى ارزش قرار داد. گذشته بر اين قراين تاريخى فراوانى دال بر انقلاب آگاهانه اوست كه به پاره اى از آنها اشاره مى رود:

1ـ سخنرانى امام هنگام اخذ بيعت براى يزيد

معاويه پس از اينكه امام مجتبى را به شهادت رساند، از طريق تطميع وتهديد، موافقت گروهى از شخصيتها را براى بيعت با يزيد جلب كرد، آنگاه كه وى با حسين بن على (عليه السلام) روبرو شد، امام به وى چنين فرمود:

«توصيفى را كه در باره كمال وكاردانى فرزندت يزيد كردى شنيدم، مى خواهى مردم را به اشتباه بيندازى، گويا تو در باره فرد ناشناخته اى سخن مى گويى، گويا آگاهى خاصى دارى كه ما آن را نداريم، يزيد موقعيت ولياقت خود را به اين كار