رسول خدا فدك را به فاطمه بخشيد؟ فرمود: «رسول خدا فدك را وقف نموده بود پس آيه وَ آتِ ذَا الْقُرْبى حَقَّهُ را خداوند نازل نمود و رسول خدا حق فاطمه را به او بخشيد. گفتم: آيا رسول خدا فدك را به فاطمه بخشيد؟ فرمود: بلكه خداوند تبارك و تعالى فدك را به فاطمه بخشيد».

اينكه شأن نزول آيه مذكور فاطمه زهراست مورد اتفاقنظر فريقين شيعه و سنى مىباشد علاوه بر اينكه خود عنوان ذوى القربى نيز منطبق بر آن حضرت است. همانطور كه گذشت در دو مقام بايد بحث كرد: يكى مفاد حكم در اين آيه مباركه است و اينكه حقى كه خداوند به پيامبرش امر كرده تا به فاطمه اعطا كند به چه معنايى است آيا حكم در آيه قضيهاى در واقعه است؛ يعنى به ساير مطالب و جاها سرايت ندارد و عموميت ندارد يا اينكه به نحو قضيه حقيقيه دائميه است تا بگوييم به همين دليل آن حضرت استحقاق نزول آيه پيدا مىكند و اگر غير از اين باشد و فقط يك امر شخصى است نيازى نبود كه به عنوان يك آيه قرآنى كه مسلمين تا قيامت بخوانند نازل گردد.

دنباله بحث در مقام اول به اين بحث منتهى مىشود كه آيا اين حق غير از حقى است كه براى ذوى القربى در آيه خمس و آيات انفال و فىء آمده است كه عبارت باشد از ملكيت تصرف در اموال عمومى مسلمين و ولايت امر آن مىباشد يا حق ديگرى است.

بنابر ظاهر آيات بايد گفت كه بين همه اين آيات وحدت و اتحاد در مفهوم مىباشد، زيرا ظاهر آيه ابتدا جعل حكم اعطاى حق به ذوى القربى