متعلق: اهانت و هتك‌

موضوع: هر چيزى كه شعار و علامت دين باشد.

اينك به چند نمونه از آن اشاره مى‌شود:

«ذلِكَ وَ مَنْ يُعَظِّمْ شَعائِرَ اللَّهِ فَإِنَّها مِنْ تَقْوَى الْقُلُوبِ» [1]

«يا أَيُّهَا الَّذِينَ آمَنُوا لا تُحِلُّوا شَعائِرَ اللَّهِ» [2]

«إِنَّ الصَّفا وَ الْمَرْوَةَ مِنْ شَعائِرِ اللَّهِ» [3]

«وَ الْبُدْنَ جَعَلْناها لَكُمْ مِنْ شَعائِرِ اللَّهِ» [4]

«فِي بُيُوتٍ أَذِنَ اللَّهُ أَنْ تُرْفَعَ وَ يُذْكَرَ فِيهَا اسْمُهُ» [5]

در آيه اول محبوبيت تعظيم شعائر به بهترين وجه بيان شده است، چه آنكه به اقامه شعائر امر نشده، بلكه تعظيم شعائر متعلق امر قرار گرفته است.

در ساير واجبات چنين بيانى وارد نشده نيامده. مثلًا در مورد نماز مأمور به اقامه آن، ودر روزه مأمور به امساك هستيم. اما تعظيم مطلب ديگرى است؛ يعنى آن را بزرگ و مهم بدانيد و بر چيزهاى ديگر آن را مقدّم كنيد.

در آيه دوم خداوند به صراحت از بى‌احترامى و حرمت شكنى و سبك شمارى شعائر نهى كرده است، نبايد به ديد حفت به آن نگاه كرد، نبايد آن را به دست كم گرفت وبه آن توهين نمود.

[1] . سوره حج: 32.

[2] . سوره مائده: 2.

[3] . سوره بقره: 158.

[4] . سوره حج: 36.

[5] . سوره نور: 36.