مى رود. همينطور هر چه آن مطلب دينى مهم‌تر و اساسى‌تر باشد شعار آن نيز مهم‌تر خواهد بود. مثلًا شعار نماز بسيار مهم‌تر از شعار وعلامت يكى از مستحبات فرعى است.

از اين رو شعائر حسينى كه علامت عزاى ابى عبد اللَّه الحسين عليه السلام است، بسيار مهم‌تر و بالاتر و با ارزش‌تر از علامت و شعار ساير مطالب فرعى دين خواهد بود، به ههمان نسبت كه امامت و ولايت وسيد الشهدا اساس ساير مطالب دينى محسوب مى‌شود. در حديث آمده كه اسلام بر پيج پايه استوار است: نماز، روزه، حج، جهاد و ولايت و سپس فرموده‌اند:

«لَمْ يُنادِ بِشَى‌ءٍ كَمَا نُودِيَ بِالوِلايِةِ» [1]

هيچ چيزى به مانند ولايت مورد اهميت قرار نگرفته است.

6- شعائر يا پل ارتباطى‌

هر ملت و قومى براى خود چيزهايى دارند كه نشان دهنده هويّت و مليّت آنهاست و به عنوان رمز و نماد آن ملت به حساب مى‌آيد. اين امور ممكن است علائم يا آداب و رسوم و آيينهاى خاص و يا حتى برخى آثار باستانى آنها باشد كه نشان از تمدن آنها در گذشته تاريخ دارد. از بين بردن اين نشانه‌ها به معنى جدا كردن آن ملت از هويّت ملّى آنها و فاصله انداختن بين آنها و تمدّن آنهاست. واز طرفى اين آيين‌ها

[1] . اصول كافى، شيخ كلينى: 2/ 18.