خلاصه كلمات اهل لغت اين است كه: شعيره به معنى علامت و نماد و چيزى است كه جنبه اعلام حسى براى مكتب يا مذهب يا هرچيز ديگر را داشته باشد. قوام شعيره به جنبه اعلام و اظهار و ابراز آن است.

چيزى كه يك عدّه، يا يك مكان، يا يك زمان و يا يك مكتب ومذهب را به وسيله علامتى محسوس از غير آن متمايز مى‌سازد، وسبب اعلاء و عظمت و بزرگى آن در نظرها مى‌شود. اين اعلام حسى در مقابل اعلام فكرى قرار دارد.

از اين كلمات و غير آن به خوبى به دست مى‌آيد كه ركن ركين در شعيره و شعائر جنبه اعلام و اظهار و اعلاء است. هميشه عقلاء با قرار دادن يك شعار براى مكتب و مذهب ومرام و منش خود، سايرين را از مضمون مكتب و مذهب و مرامشان مطلع مى‌نمايند، و آن شعار را نمادى براى خود به حساب مى‌آورند، و از اين رهگذر سعى در تعالى منويات و مكتب خود دارند. حتى گروهها و موسسات و شركتهاى تجارى و غير تجارى نيز براى خود شعار و آرم و علامتى را قرار مى‌دهند، تا معرّف آنها بوده و آنها را از ديگران متمايز سازد. فرقى نمى‌كند كه آن شعار از سنخ كلمات باشد يا نقوش يا اعمال خاصى كه انجام آن به معنى اظهار وجود و اعلام حيات براى آن مكتب يا شركت يا موسسه و طيف خاص به حساب آيد.

بنابراين شعائر همانند كلمات و نقوش و رسوم از سنخ‌ دوال‌ است يعنى چيزهايى كه بازگو كننده معنايى ديگر ميباشند، از اين رو هر چيزى كه در آن مبارزه مذهبى بوده و جنبه تبليغى و اعلامى براى دين‌