رجحان داشته باشد و همچنين نذر كارى كه فعل و ترك آن مساوى است صحيح نيست.

(مسأله 2286) اگر نذر كند روزه بگيرد ولى وقت و مقدار آن را معين نكند چنانچه يك روز روزه بگيرد كافى است. و اگر نذر كند نماز بخواند و مقدار و خصوصيات آن را معين نكند; اگر يك نماز دو ركعتى بخواند كفايت مى كند و اگر نذر كند صدقه بدهد و جنس و مقدار آن را معين نكند اگر چيزى بدهد كه بگويند صدقه داده، به نذر عمل كرده است و اگر نذر كند كارى براى خدا به جا آورد، در صورتى كه يك نماز بخواند يا يك روز روزه بگيرد، يا چيزى صدقه بدهد، نذر خود را انجام داده است.

(مسأله 2287) اگر نذر كند روز معينى را روزه بگيرد، بايد همان روز را روزه بگيرد و تا ناچار نباشد مسافرت نكند و چنانچه در آن روز براى ضرورت مسافرت كند، قضاى آن روز را بگيرد و كفّاره ندارد.

(مسأله 2288) اگر انسان از روى اختيار به نذر خود عمل نكند، بايد كفاره بدهد يعنى يك بنده آزاد كند يا به شصت فقير طعام دهد يا دو ماه پى در پى روزه بگيرد.

(مسأله 2289) اگر نذر كند كه به فقير معينى صدقه بدهد نمى تواند آن را به فقير ديگر بدهد و اگر آن فقير بميرد; بنابر احتياط بايد به ورثه او بدهد.

(مسأله 2290) اگر نذر كند كه به زيارت يكى از امامان مثلاً به زيارت حضرت اباعبدالله(عليه السلام)مشرف شود، چنانچه به زيارت امام ديگر برود كافى نيست و اگر به واسطه عذرى نتواند آن امام را زيارت كند چيزى بر او واجب نيست.

(مسأله 2291) اگر براى حرم يكى از امامان يا امامزادگان چيزى نذر كند بايد آن را به مصارف حرم برساند از قبيل فرش و پرده و روشنائى و در صورت بى نيازى حرم مى تواند به خدامى كه مشغول خدمت هستند يا به زائران فقير بدهد.

(مسأله 2292) اگر براى خود امام(عليه السلام) چيزى نذر كند، چنانچه مصرف معينى را قصد كرده، بايد به همان مصرف برساند و اگر مصرف معينى را قصد نكرده، بايد به زوار فقير بدهد، يا