نام کتاب : اخلاق فرماندهى و مديريت نویسنده : الهامى نيا، على اصغر جلد : 1 صفحه : 29
آداب و نزاكت واقع شده باشد. لكن موضوع عفو، خلافهايى است كه موجب قصاص يا غرامت مىگردد و قابل پيگيرى است. در معارف اسلامى همه مسلمانان، به عفو گذشت توصيه شدهاند، امّا به حاكمان، زمامداران و صاحبان قدرت، نسبت به رعايت اين خصيصه عالى اخلاقى، تأكيد شده است. خداوند در ادامه اين آيه 159 سوره آل عمران، به پيامبر اسلام صلى الله عليه و آله دستور عفو مىدهد و مىفرمايد: «... فَاعْفُ عَنْهُمْ وَ اسْتَغْفِرْلَهُمْ» رسول گرامى اسلام صلى الله عليه و آله فرمود: «ادرؤاالحدود عن المسلمين ما استطعتم، فان الامام لَان يخطى ءَ فى العفو خير من ان يخطى ءَ فى العقوبة» «1» تا آنجا كه مىتوانيد مجازاتها را از مسلمانان باز داريد، زيرا اگر زمامدارى در بخشش عطا كند بهتر از آن است كه در مجازات عطا كند. بايد توجه داشت كه تغافل و چشم پوشى و همچنين عفو و گذشت، با همه اهميتى كه در ديدگاه اسلام در ابعاد مختلف زندگى اجتماعى و سياسى دارند، هرگز به طور مطلق و بدون قيد و شرط مورد ستايش قرار نگرفتهاند. عفو و تغافل، در صورتى كه داراى شرايط زير باشند، امرى مقبول و شايستهاند و گر نه هيچ گونه ارزش اخلاقى ندارند. 1- عامل جذب، حفظ، تنبّه و تربيت گردند. 2- موجب تشديد جرأت و جسارت متخلف و مجرم نشود. 3- موجبات تشعيف قدرت و شؤون مديريت را فراهم نياورند. 4- در چهارچوب امور شخصى و فردى باشند و مصالح عمومى و اجتماعى را خدشه دار نسازند. تعبير لطيفى كه در روايات آمده اين است كه «عفو در حال قدرت» پسنديده است.
نام کتاب : اخلاق فرماندهى و مديريت نویسنده : الهامى نيا، على اصغر جلد : 1 صفحه : 29