دارند و خداوند متعال مقدم آن حضرت را با اين نشانه‌ها گرامى مى‌دارد، و بيانگر عظمت آن حضرت و اهميت اهداف بلند اويند. 2. اعلام خطر به دشمنان اسلام و ايجاد رعب و وحشت در دل آنان. 3. مژده و بشارت براى منتظران آن حضرت، تا هم موجب آرامش خاطر آنان گردد و هم خود را براى خدمت به آن حضرت آماده سازند و قلب‌هايشان قوت گيرد (مهدى منتظر، 214).

***

علم الهى‌

علم خداوند از نوع حضورى و از هر قيد و بند و محدوديّتى آزاد است (ارشاد الطالبين‌، 20). خداوند براى دانستن، نيازمندِ ابزار و واسطه نيست. دانش او خطاناپذير است و مستلزم اثرپذيرى از غير نيست. علم خداوند عين ذات او است و ذات او، عين علم او است (اصول كافى‌، 1/ 107). موضوع «علم الهى» در علوم مختلف اسلامى مطرح است؛ مانند تفسير، فلسفه و كلام، و محل بحث‌هاى مفصّل و گسترده‌اى است.

خداوند به همه چيز عالِم است؛ به ذات خود و همه موجودات. از ظاهر و باطن و آغاز و انجام هر چيز آگاه است.

اعتقاد به دانايى مطلق و بى‌كران خدا- به عنوان يكى از حقايق بنيادى در باب اوصاف الهى- نقش مهمّى در به كمال رساندن خداشناسى دارد و آثار تربيتى فراوان در پى مى‌آورد. تقويت صفت توكّل در شخص مؤمن از پيامدهاى سازنده آن است و همچنين انگيزه بخشيدن به زندگى آدمى و پرهيز و دورى او از گناهان. در قرآن كريم آمده است كه همه كليدهاى غيب نزد خدا است و جز او كسى از آنها آگاه نيست. او آگاه است از آنچه در خشكى و آب است. هيچ برگى از درختى فرو نمى‌افتد مگر خدا مى‌داند (انعام/ 59). نيز در قرآن كريم آمده است كه خداوند از هنگام رستاخيز آگاه است.

مى‌داند چه هنگام باران مى‌بارد و آگاه است از جنينى كه در رحم مادر است و چه هنگام و در چه مكان، مرگ آدميان فرا مى‌رسد (لقمان/ 34).

***