از
قرآن و سنّت و نيز تجربه انسانى دريافته مىشود كه ايمان دينى دستاوردهايى دارد.
مىتوان
اين دستاوردها را در نگاهى كلّى به دو گروه تقسيم كرد: دنيوى، اخروى.
دستاوردهاى
دنيوى نيز در دو بخش فردى و اجتماعى شايان بررسىاند.
الف.
دستاوردهاى دنيوى و فردى:
1.
آرامش و طمأنينه:
در
اينكه ايمان مايه آرامش آدمى است، آيات و رواياتى فراوان در دست است؛ از جمله: «او
است همان كه بر دلهاى مؤمنان آرامش را فرو فرستاد ....» (فتح/ 4).
2.
اميدوارى:
«چشم
داشتن به رحمت پروردگار، مايه اميدوارى و دورى از يأس است» (يوسف/ 87). در دانش
روز نيز به اثبات رسيده است كه اهل ايمان كمتر به يأس و افسردگى دچار مىشوند.
3.
جلب عنايت الهى:
خداوند
به مؤمنان عنايتى ويژه دارد و دعاى آنان را اجابت مىكند. اين حقيقت هم در روايات
و هم در آيات قرآن كريم بارها به اشارت و صراحت آمده است (به عنوان نمونه: شورى/
26).
4.
رشد و بالندگى معنوى:
پايدارى
بر ايمان معنويت را در انسان رشد مىدهد و ايمان را ريشهدارتر مىسازد (توبه/
124) تا آنجا كه ظرفيت و شايستگى ميزبانى ملائك را مىيابد (فصّلت/ 30).
5.
رحمت ويژه الهى:
رحمت
خداوند همه آفريدگان را مىپوشاند؛ امّا براى مؤمنان گستردهتر و عميقتر است
(نساء/ 175).
6.
پشتيبانى الهى:
از
بشارتهاى آشكار الهى آن است كه اهل ايمان در حمايت و پشتيبانى الهىاند و خداوند
آنان را در سختىها و دشوارىها يارى مىدهد (غافر/ 51).
7.
شكيبايى و پايدارى:
به
تجربه ثابت شده است و نيز در گفتار بزرگان دين آمده است كه ميوه ايمان، استوارى و
پايدارى است (غرر الحكم و درر الكلم، 1/ 178).