جايگاه برزخ:

از پاره‌اى روايات برمى‌آيد كه برزخ مؤمنان در وادى السّلام نجف است. هر مؤمنى كه از دنيا مى‌رود، بدانجا منتقل مى‌شود. جايگاه كافران و منافقان نيز وادى برهوت يمن است (حق اليقين‌، 496).

***

بصير: بينا

از صفات ثبوتى مشهور خداوند است كه قرآن كريم افزون بر پنجاه بار به صراحت از آن ياد كرده است. بينايى خداوند به واسطه اندام بينايى نيست؛ بلكه به صفت علم الهى است. بنابراين، بصير يعنى دانا به آنچه ديدنى است (تلخيص المحصّل‌، 287 و 288). خداوند نه تنها ديدنى‌هاى آشكار را مى‌بيند، بلكه ديدنى‌هاى پنهان نيز از بينايى او بيرون نيستند (علم اليقين‌، 1/ 120). اين صفت خداوند، تأثيرى ژرف بر بندگان دارد. اگر بنده‌اى بداند كه خداوند در همه حال او را مى‌بيند، در برابر گناهان و زشتى‌ها خويشتندارى مى‌كند و مى‌كوشد تا ظاهر و باطن خويش را از آنچه در ديده الهى ناخوش است، بپيرايد. بنده‌اى را نيز كه به اين مقام مى‌رسد، «بصير» مى‌نامند. از پيامبر اسلام 6 نقل است كه خدا را چونان بندگى كنيد كه گويى او را مى‌بينيد و اگر شما او را نمى‌بينيد، او شما را مى‌بيند (وسائل الشّيعة، 4/ 678؛ علم اليقين‌، 1/ 120). موضوع «بصير» را در علم كلام، فلسفه، عرفان و تفسير بررسى مى‌كنند.

***

بعثت‌

بدين معنا است كه خداوند كسانى را به پيامبرى برمى‌انگيزد تا وحى الهى را به انسان‌ها رسانند و هدايت آنان را به سوى كمال شايسته انسانى در دست گيرند.

لزوم بعثت پيامبران:

تنها از راه برهان‌هاى عقلى مى‌توان لزوم بعثت پيامبران را اثبات كرد. به كار گرفتن دلايل نقلى در اين باره به «دَور» مى‌انجامد و راه به جايى نمى‌برد. بدين روى، جاى دارد مهم‌ترين دلايل عقلى لزوم بعثت را برشماريم: