ظهور مقدّمات و قيام حضرت مهدى (ع) لحظه‌شمارى كنند (مكيال المكارم‌، 2/ 160 و 161).

انتظارِ حضرت مهدى (ع) براى ظهور:

امام زمان (ع) خود نيز در انتظار فرج است. منتظر است تا فرشته حق پيام الهى را برساند و او را به ظهور فرابخواند تا رستاخيز خويش را بياغازد و جهان را از عدل و داد پر كند و رسالت خويش را به عنوان ذخيره الهى به فرجام برساند.

در ادعيّه‌اى كه از آن امام نقل كرده‌اند، عاشقانه و با سوز و گداز از خداى متعال فرج مى‌طلبد تا انسانيّت را از بند ظلم و ناراستى و زشتكارى برهاند (عصر زندگى‌، 274- 263؛ صحيفة الهدى‌، 58، 62 و 72).

دعا براى ظهور:

بنابر روايات، ظهور حضرت مهدى (ع) از امور بدائى (بداء) است كه امكان تقديم و تأخير در آن مى‌رود. از آن رو كه يكى از عوامل اصلى غيبت و طول كشيدن آن، آماده نبودن مردم است، احساس نياز به امام و دعا براى ظهور، از نشانه‌هاى انتظار صادقانه و موجب تعجيل در فرج است (مكيال المكارم‌، 1/ 299). دعا براى فرج آثار مباركى در پى مى‌آورد. در نامه مبارك امام مهدى (ع) (توقيعات امام زمان (ع)) آمده است كه دعا براى تعجيل فرج، مايه گشايش كارهاى شما است (بحارالانوار، 52/ 92). در اينكه چگونه دعاى فرج موجب گشايش كار مردم مى‌شود، دو احتمال در ميان است: اوّل، دعا موجب تعجيل ظهور مى‌شود و بدين وسيله در كار مردم گشايش مى‌آفريند؛ دوّم، دعا براى فرج، موجب مى‌شود كه امام زمان (ع) نيز براى آدمى دعا كند و بدين وسيله گره از كار او بگشايد.

امامان معصوم (ع) در همان حال كه شيعيان را به دعاى تعجيل فرج برمى‌انگيختند، آنان را پند مى‌داده‌اند كه در ظهور امام زمان (ع) شتاب نكنند و تسليم قضاى الهى شوند؛ زيرا شتاب مايه يأس و ناميدى از ظهور و راضى نبودن به قضاى الهى و انكار حكمت خداوند متعال و پيروى از گمراهان است (مكيال المكارم‌، 1/ 309- 299 و جلد 2/ 205).

***

انجيل: كتاب آسمانى حضرت عيسى (ع)

كلمه «انجيل» از ريشه عبرانى يا سريانى، همان كتابى است كه بر حضرت عيسى (ع)