پنج-همراهى كردن حُضّار در اجراى بخشى از نوحه و حفظ ريتم از طريق سينه‌زنى؛

شش-كم بودن تعداد جملات ملوديك موسيقى كه باعث يادگيرى سريع مى‌شود؛

هفت-احتراز از پيچيدگى‌هاى ملوديك و ريتميك؛

هشت-استفاده از اسامى شخصيت‌ها و اماكن مقدّس اسلامى؛

نه-بالا بودن جنبۀ مذهبى اشعار در آن‌ها؛

ده-نزديك بودن به فرهنگ مذهبى، سنتى و ملّى جامعه. [1]

سرودهايى كه از اصل سوّم همين ويژگى‌ها يعنى برخوردارى از ملودى‌هاى سنتى و محلّى رنگ مى‌گرفتند به علت حضور ازلى و ابدى اين ملودى‌ها در ذهن و روح و قلب مردم و همچنين ويژگى بالا بودن بار عاطفى مذهبى نوحه‌ها و نزديكى آن‌ها به فرهنگ آشنا و عمومى جامعه، داراى موفقيّت بيش‌ترى بودند. موفقيّت موسيقى فيلم «پروزا در شب» ، در همين جهت قابل توجيه است، چرا كه افزون بر ويژگى‌هاى ديگر، از نوحۀ «سقاى دشت كربلا» كه همۀ مردم ايران با آن آشنا و زندگى كرده بودند، الهام پذيرفته بود. درست به همين دليل، قطعاتى با الهام از موسيقى كلامى و نوحه‌ها براى اركستر سمفونيك بزرگ ساخته شد مانند سرود «اى لشكر صاحب زمان، آماده باش، آماده باش» .

بدون شك، باورهاى مذهبى و عشق به معصومان (ع) سلاحى پنهانى است كه در انحصار عاشقان آن خاندان پاك و ملت مسلمان و شيعۀ ما قرار دارد، امّا براى بهره بردارى عملى از اين عشق و آن سلاح پنهان، به هنرى والا و پاك و برآمده از فطرت انسانى و متن آموزش‌هاى مذهبى و ملودى‌هايى كه در طول