منافقين به نفع تبليغات عراق نيز از عوامل مؤثر بر اين موضوع بوده‌اند.

دو- تمركز تشكيلاتى و سياست‌گذارى و در نتيجه،سرعت عمل در اقدامات عمليات روانى و ضد جنگ روانى،ويژگى ديگر اين نظام تبليغاتى است.افزايش روزافزون نقش و اختيارات وزير اطلاعات عراق از نشانه‌هاى اين امر است.تسلط طولانى‌مدتِ كادرهاى حزبى بر رسانه‌هاى گروهى و دستگاه‌هاى تبليغاتى كه از سال‌ها پيش از جنگ وجود داشته است،اين مركزيت را به«بدنۀ دولتى»و«شبكه‌هاى غير دولتى»متصل مى‌سازد.

پژوهش در اين سيستم،حداقل در جنگ روانى ارتش،كارايى و اهميت خاصى دارد.در برخى موارد،نتايج تحقيقات به عنوان بخشنامۀ رسمى ابلاغ مى‌شد و حتى مجازات خاطيان اعدام بود كه نشان دهندۀ حمايت از اين مطالعات است.

سه- پاره‌اى نقايص كيفىِ در خور توجه در تبليغات عراق وجود داشت.

ضعف اعلاميه‌هاى جنگ روانى نشان مى‌دهد كه تحليل درستى از كيفيت سليقه‌ها و روحيه‌ها وجود نداشته است.اين افت كيفى در توسل بيش از اندازه تبليغات عراق به روزنامه‌هاى كويتى و روزنامه‌نگاران كويتى ديده مى‌شد.همچنين ضعف نوشتارى و دستورى در اعلاميه‌ها و بيانيه‌هايى كه از راديو صوت‌الجماهير عراق خوانده مى‌شد،مسلماً از تأثير آن‌ها مى‌كاست.

چهار- «برترى مقاومت روحى مردم و رزمندگان جمهورى اسلامى ايران»على‌رغم تأثيرات مقطعى جنگ روانى عراق،از خلال تبليغات عراق كه در بسيارى موارد برخورد توهين‌آميزى با مردم و رهبران ايران اسلامى داشتند،مشاهده مى‌شود؛هر چند در سال‌هاى اوليۀ جنگ از اين امر تا اندازه‌اى پرهيز مى‌شد.