افراد آن به يك اندازه نسبت به پديده‌هاى اجتماعى حساسيت داشته باشند.آحاد يك ملت را بر حسب موضعگيرى نسبت به جنگ مى‌توان در يك تقسيم‌بندى كلى به سه دستۀ موافقان،بى‌تفاوت‌ها و مخالفان تقسيم نمود.اين كه مركز تبليغاتى در زمان جنگ بايد به كدام يك از دسته‌هاى ياد شده توجه نمايد و آن‌ها را مخاطب قرار دهد،به انتظارات هر كدام از اين دسته‌ها از تبليغات بازمى‌گردد.موافقان جنگ در جست‌وجوى اطلاعات پيرامون جنگ مى‌باشند.

بى‌تفاوت‌ها تا زمانى كه جنگ را در سرنوشت خود داراى تأثير قطعى نبينند، تلاش چندانى را در اين راه مبذول نمى‌دارند.مخالفان نيز به دنبال دريافت اطلاعاتى دال بر تأييد نظر خود برمى‌آيند؛گرچه اين اطلاعات به وسيلۀ منابع خارجى و يا بلندگوهاى تبليغاتى دشمن در اختيارشان قرار گيرد.

اگر به پرسش مطرح شده در سطور پيشين بينديشيم،درخواهيم يافت كه دستگاه‌هاى تبليغى كدام يك از اقشار جامعه را به عنوان مخاطب انتخاب خواهند نمود.گذر زمان بر قشربندى افراد به موافق و غير موافق دامن مى‌زند و شايد بتوان يكى از عوامل مؤثر در اين پيشامد را نوع تبليغات دانست.

بنابراين،تبليغات جنگ بايد به عنوان ارزشمندترين وظيفه،ارضاى خواسته‌هاى موافقان جنگ و كسانى كه بار جنگ را بر دوش مى‌كشند،مد نظر قرار دهد.

وظيفۀ تبليغات در زمان جنگ به همين جا خاتمه نمى‌يابد،بلكه بايد همانند يكى از اركان نظام،درصدد تربيت،هدايت و روشنگرى سايرين نيز بر آيد.

3.اهداف تبليغات در زمان جنگ

هدف كلى تبليغات در زمان جنگ،كنترل عقايد و شكستن مقاومت نظرى و عملى مخاطبان است.اين مقاومت ممكن است به وسيلۀ ابزار گوناگون و به