ببينيد حضور يك پيرمرد هفتاد هشتادسالۀ پشت‌خميده در جبهه‌هاى جنگ، پاى خمپاره 81، چه باشكوه است! [1]

4. شهيد آيةاللّه دكتر بهشتى

شهيد مظلوم آيةاللّه بهشتى به‌رغم مسؤوليت‌هاى گوناگون در مديريت كشور، آن هم در آغازين روزهاى استقرار نظام نوپاى جمهورى اسلامى، با اغتنام فرصت‌ها بارها در جبهه‌هاى خون و حماسه حاضر شد و از نزديك شاهد رزم بى‌امان و عرفان كم‌نظير شيران روز و زاهدان شب بود.

بازديد آن شهيد عزيز از جبهۀ سرپل ذهاب و پادگان ابوذر در آبان‌ماه 1359 و جبهه دارخوين و محمّديه در خرداد 1360، شور و شعفى وصف‌ناشدنى در رزم‌آوران سپاه توحيد به‌وجود آورد. معاشرت پدرانه با رزمندگان، شنيدن درد دل‌ها و ناگفته‌هاى عزيزان جبهه‌ها، صميميت و گرمى در برخورد با آنان، اقامۀ نماز جماعت و تخلقّ به اخلاق اسلامى، همه و همه تأثيرات مطلوب و فوق‌العاده‌اى در رزمندگان ايجاد كرده بود، تا جايى كه هنوز شهد اين حضور در كام يادگاران آن سال‌ها شيرين مى‌نمايد. ميل باطنى و علاقۀ قلبى آن شهيد، همراهى با رزمندگان اسلام بود؛ چيزى كه بارها آرزو كرده بود:

من همواره آرزو كرده‌ام كه از مسؤوليت‌هايى كه اين روزها دارم ولو به‌صورت موقت آزاد شوم و به ميدان نبرد بروم و به پاسدارانى هم كه خواستار اعزام به نبرد بودند گفتم: شما به اين آرزوى خودتان خواهيد رسيد. دعا كنيد كه ما بتوانيم در اين ميدان‌هاى ايمان و عمل و جهاد با ويژگى‌هاى خاصش حاضر شويم.