اين پيام و حضور معظمله در جبهه، وضعيت جبههها را دگرگون كرد، زيرا ايشان در منطقۀ جنوب، قرارگاه به قرارگاه، يگان به يگان را سركشى مىنمود و با فرماندهان و نيروهاى عادى نشست و برخاست مىكرد و روح نشاط، پايدارى و مقاومت را در آنان مىدميد. [1]افزون بر اين، موجب اعزام نيروهاى بسيارى به مناطق جنگى مىشد. يكى از فرماندهان در اينباره مىگويد:
آنقدر نيرو آمد كه گردانهاى پيادۀ لشكر ما به 24 رسيد، مقر اصلى لشكر هم پر از نيرو شد. به علت ازدياد نيرو گردانها را از 256 نفر به 350 نفر افزايش داديم و هر گردان را چهار گروهان كرديم و تمام واحدهاى ما پر از نيرو شد به نحوى كه اعلام كرديم تا ديگر نيرو نياورند و اين حركت ايشان، امواجى از نيروهاى مردمى را دوباره به حركت درآورد و دشمنان را مرعوب ساخت. [2]
10. ويژگىهاى حضور
1-10. پوشيدن لباس رزم
حضرت آيةاللّه خامنهاى نمايندۀ حضرت امام در عالىترين مرجع تصميمگيرى جنگ بود، امّا هميشه و با اشتياقِ وافر با لباس سادۀ نظامى در قرارگاه و خطوط نبرد و سنگرهاى رزمندگان حاضر مىشد و اين عملى بود كه حضرت امام (ره) آن را تحسين كرده بود. معظمله در اينباره خاطرهاى نقل مىكند:
در سال 59 كه گاهى به مناطق جنگى مىرفتم. . . هر دفعه هفتهاى يكبار براى نماز جمعه تهران مىآمدم و از راه كه مىرسيدم خدمت امام مىرفتم.
[1] . خورشيد در جبهه، ص 19. (تلخيص خاطره سردار نورعلى شوشترى) .
[2] . همان، ص 20. (خاطره سردار محمد كوثرى با اندكى تصرّف) .