نتيجۀ تلاش مردم و علماى شيعه آن شد كه در همين سال آيةاللّه طباطبايى يزدى فتواى جهادى ديگرى عليه استعمارگران تجاوزگر صادر كند:

فتواى ما مبنى بر دفاع در مقابل هجوم كفّار به بلاد مسلمين در همه‌جا پخش شده است. از آن‌جا كه دشمن نزديك شده و كار سخت بالا گرفته و مشكلات زيادى پديد آمده است، بر هركس لازم است كه در عقب راندن قواى دشمن و سعى در حفظ حدود و ثغور اسلام با همۀ امكاناتى كه دارد، غفلت نورزد، . . . حفظ اسلام بر هر فردى به هر صورت كه امكان دارد، واجب است. [1]

علاوه بر ايشان، مجتهدان بزرگ ديگرى همچون ميرزا محمدتقى شيرازى، سيد مصطفى كاشانى، شيخ‌الشريعه اصفهانى نيز همزمان فتواهاى ديگرى در وجوب مقابله با هجوم انگليس به بصره صادر كردند.

اين فتاوا سبب شد تا واعظان و خطيبان بر فراز منبرها با سخنرانى‌هاى آتشين و حماسى خويش، مردم را به جنگيدن و دفاع در مقابل دشمن تشويق كنند؛ كارى كه در سرنوشت جبهۀ اسلامى بسيار مؤثر افتاد.

2-1. فتواى ميرزا حسن شيرازى در تحريم تنباكو

ناصرالدّين‌شاه در يكى از سفرهاى اروپايى خود براى تأمين هزينه سفر، امتياز كشت و فروش توتون و تنباكو در ايران را به شركت «رژى» انگليس واگذار كرد كه درآمد هنگفتى را براى اين كشور اجنبى در پى داشت. در پى اعتراضات مردمى و علما نسبت به اين قرارداد ننگين، آيةاللّه ميرزا حسن شيرازى در ارديبهشت سال 1270 هجرى شمسى حكم تحريم تنباكو را صادر كرد و استعمال تنباكو را همانند جنگ با امام زمان (عج) قلمداد كرد. با پيروزى