موقعيت‌ها خود قطعه‌اى درس‌آموز،بديع و تأمل‌برانگيز در مجموعۀ جريان كربلا است.

شايد در نخستين نگاه،همراه آوردن كودكان و زنان براى ديگران شگفت بود و با مديريت جنگ ناهمساز احساس مى‌شد،امّا وقتى مجموعۀ ماجرا را مطالعه مى‌كنيم،درمى‌يابيم به رغم همۀ دشوارى‌ها،همراهى زنان و كودكان تا چه اندازه در تبيين،گسترش و تعميق فرهنگ عاشورا مؤثّر بوده است.

شهادت على اصغر،امضاى مظلوميّت كربلا و اسارت زنان و كودكان،بهترين و مؤثرترين راه انتقال فرهنگ عاشورا و حقانيّت قيام اباعبداللّه و ترسيم چهرۀ بيداد و جنايت است.

امام حسين(ع) در كنار مديريت صحنۀ نبرد،بايد به مديريت خيمه‌هايى كه كودكان عطش‌زده و همسران و زنان سوگوار و داغديده دارد نيز بپردازد.

تسلّط،حفظ،هدايت،تسلاّى خاطر و آمادگى روانى و ذهنى اين مجموعه كارى ساده نيست و اين جلوه‌اى از مديريت امام است كه در چنين شرايط دشوار و دردناكى،به همۀ ابعاد موضوع با درايت،بصيرت،قدرت و عنايتى ويژه و بى‌نظير مى‌نگرد؛به‌گونه‌اى كه هيچ كاستى،غفلت و ضعفى در جريان كربلا ديده نمى‌شود.اگر كربلا را از اين بُعد نيز نظاره كنيم،بى‌نظير است.

نكته‌اى كه طرح آن در اين مقال بايسته است،مديريت روحى و فكرى تمامى صحنۀ كربلا است.امام نه تنها به بازسازى و تعالى مستمر روح و فكر ياران مى‌پردازد تا در پالايش‌يافته‌ترين شكل و مهذّب‌ترين شرايط به مجاهده بپردازند،بلكه مى‌كوشد بر روح و روان دشمن نيز تأثير بگذارد تا اگر هنوز در كسى استعداد و امكان برگشت وجود دارد،بازگردد.چندين خطابه و سخنرانى مقابل سپاه دشمن و حتّى فرستادن برخى ياران براى سخنرانى،