دفاع مقدّس گستره‌اى را براى آفريدن عالى‌ترين صحنه‌هاى باشكوه از خودگذشتگى و ايثار فراروى رزمندگان اسلام قرار داد. هرچند زندگى راحت را رها كردن و خود را در كانون خطرِ از دست دادن جان قرار دادن و سختى‌هاى دفاع را به جان خريدن كافى است تا همۀ رزمندگان اسلام را ايثارگر بدانيم و بناميم، امّا ايثارگرى برخى از اين نيز فراتر مى‌رفت. اينان در خطرپذيرى از ديگران سبقت مى‌جستند، در سختى‌ها و تنگناهاى نبرد بر ديگران پيشى مى‌گرفتند و در محروميت‌ها پيشگام بودند. مراتب ايثار رزمندگان اسلام از اين قرار است:

1-2. ايثار در مال

مرتبۀ نازل ايثارگرى رزمندگان اسلام در ايثار مال جلوه مى‌كرد. بديهى است هركه آمادۀ ايثار چيزى گران‌بهاتر باشد، از چيز كم‌بهاتر به‌آسانى درگذرد، امّا ايثار اندك مالى كه يك رزمنده با خود به جبهه آورده يا يك آزاده در اسارت اندوخته است نيز بسى باشكوه و پرارج است. حضرت امام (ره) همزمان با عمليّات كربلاى 5 در پيامى با اشاره به روح سبقت‌جويى ملت ايران در مسير الى‌اللّه، رزمندگان را به‌خاطر كمك مالى به سيل‌زدگان مى‌ستايد:

ملت ما كمربندها را محكم بسته‌اند و از زن و مرد و پير و جوان، همه و همه، به‌جز تعداد انگشت‌شمارى منافق خودفروختۀ جاسوس و ساير وابستگان به استكبار جهانى، در صحنۀ نبرد حق در برابر باطل ايستاده‌اند و بر يكديگر سبقت مى‌جويند و كدام سبقتى در مسير الى‌اللّه بالاتر از اين كه سيل‌زدگان