خود را در آن افكند تا ديگرى را نجات دهد، ايثارگر است. ايثار نشان بزرگى و بزرگوارى روح ايثارگر است؛ برخى از مالى كه بدان احتياج دارند، درمى‌گذرند و برخى جان خويش را نيز فدا مى‌كنند.

قرآن كريم ايثار مال و جان را به وجه نيكويى ستوده است؛ در بارۀ انصار كه با روى خوش از مهاجران استقبال كردند و با آن كه خود نيازمند بودند، خانه و اموال خويش را در اختيار آنان قرار دادند، مى‌فرمايد:

هركس را كه به‌سوى آنان كوچ كرده، دوست دارند و نسبت به آنچه به ايشان داده شده است، در دل‌هاشان حسدى نمى‌يابند و هرچند در خودشان احتياجى [مبرم] باشد، آن‌ها را بر خودشان مقدم مى‌دارند و هركس از خسّت نفس خود مصون ماند، ايشانند كه رستگارانند. [1]

قرآن كريم همچنين در شأن بزرگ ايثارگر تاريخ اسلام، حضرت على (ع) كه خود را در معرض شمشيرهاى آختۀ مشركان مكه قرار داد و در بستر پيامبر (ص) آرميد تا آن حضرت جان سالم به در بَرَد و هجرت تاريخ‌ساز خود را انجام دهد، فرموده است:

و از ميان مردم كسى است كه جان خود را براى طلب خشنودى خدا مى‌فروشد، و خدا نسبت به [اين] بندگان مهربان است. [2]