نيروها پس از فتح و پشت‌سر گذاشتن تعدادى خاكريز و دژهاى مستحكم در حدود ساعت 10 صبح چهل نفر از افراد دشمن را به اسارت درآورده و به عقب تخليه مى‌نمايند و همچنين قسمت اعظمى از ساحل خور عبداللّه را تحت كنترل مى‌گيرند. نيروهاى اسلام حدود هزار جفت پوتين در منطقه‌اى از ساحل مشاهده مى‌كنند كه به‌صورتى دوبه‌دو چيده شده است. كمى آن‌طرف‌تر نيروهايى از دشمن ديده مى‌شوند كه تا نيمى از بدن در گل‌ولاى فرو رفته و سرگردان و حيرت‌زده به‌انتظار نجات در ساحل نشسته‌اند. . . . آن‌ها به‌دليل خستگى مفرط ناشى از پياده‌روى زياد در گل‌ولاى، با مشاهده استقبال نيروهاى اسلام، اظهار تسليم و پناهندگى مى‌كنند. سراسر بدن آنان را لايه‌اى از گل فراگرفته و نفس‌زنان و به‌دشوارى در ساحل باتلاقى گام برمى‌دارند و با چهره‌اى زبون تنها چشم به رزمندگان اسلام مستقر در خشكى دوخته‌اند. برخى به زمين مى‌خزند و با سر و صورتى گل‌آلود دوباره برخاسته به راه ادامه مى‌دهند. پاره‌اى نيز به حالتى بيهوش و يا رو به مرگ و در سطح باتلاق فرو مى‌غلتند. . . . برادران براى نجات آنان از طناب كمك مى‌گيرند و به افرادى كه توان حركت ندارند، يارى مى‌دهند تا از گل‌ولاى رهايى يابند. . . . سرانجام برادران به‌وسيلۀ طناب و ديگر وسايل موجود موفّق مى‌شوند اكثريت افراد فوق را از باتلاق بيرون آورده و ضمن تغذيه و رفع تشنگى و تعويض لباس‌هايشان، آنان را به عقب تخليه كنند. [1]

2-3. عزّت و سربلندى در اسارت

رزمندگانى كه با نيروهاى اسير دشمن آن‌چنان بزرگوارانه و مشفقانه برخورد مى‌كردند، خود هنگامى كه به اسارت دشمن درمى‌آمدند، با افرادى سنگدل و