امدادهاى الهى بهره‌مند شد، قدرت و آرامش روحى و معنوى رزمندگان اسلام را بسيار افزايش مى‌داد.

در دفاع مقدّس، التجا و توسّل به معصومان (ع) و استمداد و استنصار از آنان، افزون بر آغاز عمليات‌ها-به عنوان رمز كه پيش‌تر بدان اشاره شد-، به هنگام آموزش‌هاى سخت رزمى مانند غوّاصى در آب‌هاى سرد، بازكردن معبر، گذشتن از موانع، شكستن خط، دفع پاتك‌هاى شديد دشمن، شليك انواع گلوله‌ها، محاصره به وسيلۀ نيروهاى دشمن، روزهاى طاقت‌فرساى اسارت، جراحت‌هاى شديد و واپسين لحظه‌هاى حيات بر زبان رزمندگان جارى مى‌شد. [1]

رزمندگان اسلام بسيارى از موفقيّت‌ها و پيروزى‌هاى خويش را مرهون عنايت و يارى معصومان (ع) مى‌دانستند و اين حقيقت را بارها در سخنان خويش بازگو كرده‌اند. سردار سرلشكر صفوى در اين‌باره مى‌گويد:

در اين كه هويّت، حيات معنوى، اعتقاد، انقلاب اسلامى و پيروزى‌ما در جنگ مرهون مكتب ولايت نشأت‌گرفته از راه ائمۀ اطهار (ع) و دوستى و عشق به آن‌ها است، جاى هيچ شك و ترديدى نيست. . . رمز نصرت‌هاى غيبى و پيروزى‌ها و حالات معنوى و روحانى رزمندگان اسلام، همه، ولايت و دوستى ائمۀ اطهار (ع) بوده است. ما دست به دامان ولايت و عنايت اين بزرگواران مى‌شديم و ايشان هم به ما عنايت مى‌فرمودند. اين ديگر داستان نيست كه ما با رمز «يا فاطمةالزهرا» از اروندرود عبور كرديم. طرح‌هاى ما در اروندرود با طغيان خليج فارس به‌هم ريخت، امّا غواص‌هاى ما با فرياد «يا فاطمةالزهرا» عبور كردند. [2]