مى‌نمود. امام معتقد بود كه اسلام گرانقدرترين امانت و هديۀ الهى است كه پيامبر اكرم و امامان بزرگوار خود را وقف حفظ آن نمودند و در اين راه جانفشانى‌ها كردند و مرارت‌ها كشيدند. ايشان بارها به حادثۀ شعب ابوطالب و محاصرۀ اقتصادى مسلمانان و سختى‌هاى پيامبر اشاره و باور داشت كه رزمندگان اسلام بايد همانند ايشان مقاومت كنند و دشوارى‌هاى جنگ را به جان بخرند. [1]امام (ره) در ضرورت اقتدا به معصومان (ع) مى‌فرمود:

اسلام عزيز اين حق را به ما همه دارد كه در راه او هر جانفشانى‌كه مى‌توانيم و هر اقدامى كه مى‌توانيم بكنيم. ما بايد در اين امور از پيغمبر اكرم و از ائمۀ هدى كه در طول مدتشان يا در جنگ بودند با كفار و يا در حبس بودند به دست اشخاصى كه با اسم اسلام آن‌ها را به حبس و زجر مى‌كشيدند، ما بايد به آن‌ها اقتدا بكنيم و از آن‌ها سرمشق بگيريم كه اسلام عزيز چيزى است كه پيغمبر اكرم در راه او جانفشانى كرد و ائمۀ هدى در راه او جانفشانى كردند و ياران پايدار پيغمبر در راه او جانفشانى كردند و ما نيز بايد به آن‌ها اقتدا كنيم و از اين كه طولانى شده است جنگ، نهراسيم كه جنگ به نفع اسلام است و ما حق هستيم. [2]

ائمۀ ما عليهم السلام همه‌شان يا در حبس بودند يا در تبعيد بودند يا در محاصره بودند. اين‌ها يك چيزى بود كه براى آن‌ها از باب اين كه براى اسلام بود، سهل بود. ما هم همين را مى‌گوييم كه براى اسلام است و براى اسلام همه‌چيز سهل است. اسلام چيزى است كه همۀ ما بايد فداى او بشويم تا اين كه تحقّق پيدا بكند. [3]