اشرف‌ بيابانى‌ در ارتقاي‌ زبان‌ و ادب‌ اردو به‌ ويژه‌ شعر اردو در دكن‌، نقش‌ مهمى‌ داشت‌. او در زمينة عرفان‌ نيز از جايگاهى‌ ويژه‌ برخوردار بود و نظام‌ شاه‌، پادشاه‌ احمدنگر به‌ ديدة احترام‌ در وي‌ مى‌نگريست‌. اشرف‌ بيابانى‌ در فقرآباد درگذشت‌ و همانجا به‌ خاك‌ سپرده‌ شد. مدفن‌ وي‌ زيارتگاه‌ مردم‌ است‌ و در وصف‌ آن‌ اشعاري‌ هم‌ سروده‌ شده‌ است‌ (صديقى‌، مقدمه‌، «ج‌»، مخطوطات‌، 1/95).

1. نوسرهار (= سرنخهاي‌ 9 گردن‌بند)،منظومه‌اي‌ است‌ در 9فصل‌. اين‌ اثر، نخستين‌منظومه‌ به‌ زبان‌ اردوست‌ كه‌ تحت‌تأثير روضةالشهدا، در بيان‌ واقعة كربلا و شهادت‌ امام‌ حسين‌(ع‌) سروده‌ شده‌ است‌. نوسرهار در مجالس‌ سوگواري‌ آن‌ روزگار خوانده‌ مى‌شد (جالبى‌، 1/177؛ تاريخ‌...، 6/383-384). اين‌ اثر به‌ كوشش‌ افسر صديقى‌ با مقدمه‌اي‌ به‌ زبان‌ اردو در كراچى‌ به‌ چاپ‌ رسيده‌ است‌.

2. واحد باري‌، فرهنگ‌نامه‌اي‌ است‌ منظوم‌ به‌ عربى‌، فارسى‌ و اردو به‌ روش‌ خالق‌ باري‌ اثر خسروشاه‌ كه‌ در آن‌ اصطلاحات‌ عروض‌، قافيه‌، موسيقى‌ و نجوم‌ نيز شرح‌ شده‌ است‌ (زور، 1/285). اين‌ مثنوي‌ داراي‌ 800 بيت‌ است‌ و دست‌ نويسى‌ از آن‌ كه‌ در 1230ق‌ كتابت‌ شده‌، در كتابخانة ادبيات‌ اردو در حيدرآباد هند به‌ شمارة 237 نگهداري‌ مى‌شود (همو، 1/284- 285).

3. لازم‌ المبتدي‌، مثنوي‌ كوتاهى‌ است‌ در 198 بيت‌ در احكام‌ دين‌ اسلام‌. دست‌ نويسى‌ از اين‌ منظومه‌ در كتابخانة ادارة ادبيات‌ اردو در حيدرآباد هند به‌ شماره‌ 1056، و دست‌ نويس‌ ديگري‌ در انجمن‌ ترقى‌ اردو در كراچى‌ نگهداري‌ مى‌شود (همو، 5/224- 225؛ صديقى‌، همان‌، 2/131-132).

منظومه‌اي‌ به‌ نام‌ قصة آخرالزمان‌ نيز به‌ اشرف‌ بيابانى‌ نسبت‌ داده‌ شده‌ است‌ (نك: جالبى‌، 1/174).