اَبوبَکْرِ رَقّی، محمدبن خلیل، پزشک معروف سدۀ 4ق/10م. از زندگی و تولد او، جز آنکه در رقّه (ظاهراً شهری واقع در سوریۀ کنونی) زاده شد، اطلاعی در دست نیست. وی را پزشکی دانشمند و آگاه به اصول و فروع طب و انواع معالجات شمرده‌اند (ابن ابی اصیبعه، 1/334). عبیداللـه بن جبرئیل (ابن بختیشوع) از می‌خواری او به هنگام تألیف و تفسیر کتب طبی سخن گفته و آورده است: من کسی را دیده‌ام که به هنگام سرودن شعر، شراب فراهم می‌آورد و آن را می نوشید و آنگاه به سرودن می‌پرداخت (همانجا؛ نک‌ : لکلرک، I/377). برخی قول عبیداللـه را حمل بر بخل و حسد وی کرده‌اند (نامۀ دانشوران، 1/323).
آثار: او اولین کسی است که مسائل حنین بن اسحق را در کتابی به نام شرح مسائل حنین بن اسحق شرح و تفسیر کرده و در 330ق/942م آن را به پایان برده است (ابن ابی اصیبعه، همانجا؛ بغدادی، 2/36). فهرست‌نگاران معاصر به این اثر اشاره نکرده‌اند. همچنین رسالۀ دیگری در منافع تریاق فاروق به او نسبت داده‌اند (نامۀ دانشوران، همانجا).
مآخذ: ابن ابی اصیبعه، احمدبن قاسم، عیون الانباء، به کوشش آوگوست مولر، قاهره، 1882م؛ بغدادی، هدیه؛ نامۀ دانشوران ناصری، قم، 1326ق؛ نیز:
Leclerc, Lucien, Histoire de la medicine arabe, Paris, 1876.
ابوالحسن دیانت