اِبْن‌ِ اِخوَه‌، ابوالفضل‌ عبدالرحيم‌ بن‌ احمد بن‌ محمد بن‌ ابراهيم‌ بن‌ الاخوة بغدادي‌ شيبانى‌ (483- 548ق‌/1090-1153م‌)، اديب‌، شاعر، مفسّر و محدّث‌ شافعى‌. وي‌ در طلب‌ حديث‌ به‌ خراسان‌، نيشابور، ري‌، طبرستان‌ و اصفهان‌ سفر كرد (كتبى‌، 2/309)، ولى‌ 40 سال‌ در اصفهان‌ اقامت‌ داشت‌. عمادالدين‌ كاتب‌ از وي‌ به‌ بزرگى‌ ياد مى‌كند و او را در حديث‌، تفسير، نحو، ادب‌ و شعر يگانة زمان‌ خود مى‌داند و مى‌گويد: براي‌ استفاده‌ از محضر وي‌ به‌ اصفهان‌ رفتم‌ و از اشعار نغز و افكار بديعش‌ بهره‌مند شدم‌ (1(3)/140-141). گويا وي‌ در پايان‌ عمر در شيراز به‌ سر مى‌برده‌ و در شعبان‌ 548ق‌ در همان‌ شهر درگذشته‌ است‌ (ذهبى‌، 20/281). منتجب‌الدين‌ عِجْلى‌ فقيه‌ شافعى‌ (د 600ق‌/1204م‌) از وي‌ حديث‌ نقل‌ كرده‌ (ابن‌ خلكان‌، 1/208) و وي‌ از ابوالفوارس‌ طراد زينى‌، ابوالخطاب‌ نصر بن‌ بَطِر و ديگران‌ روايت‌ كرده‌ است‌. وي‌ از كتابهاي‌ بسياري‌ نسخه‌ برداري‌ كرده‌ (كتبى‌، همانجا) و ابومسعود گويد: از وي‌ شنيدم‌ كه‌ مى‌گفت‌ 2 هزار جلد كتاب‌ به‌ خط خود نوشته‌ام‌ (ابن‌ حجر، 4/3-4). ابومحمد تنوخى‌ شاعر گويد: من‌ ديوان‌ شعر وي‌ را كه‌ بيش‌ از 10 هزار بيت‌ بود مطالعه‌ كردم‌ (عمادالدين‌ كاتب‌، 2/160). چند تن‌ از اديبان‌ و محدثان‌ ديگر نيز به‌ عنوان‌ «ابن‌ الاخوة» شهرت‌ داشته‌اند.
مآخذ: ابن‌ حجر عسقلانى‌، احمد، لسان‌ الميزان‌، حيدرآباد دكن‌، 1330ق‌/ 1912م‌؛ ابن‌ خلكان‌، وفيات‌؛ ذهبى‌، شمس‌ الدين‌ محمد، سير اعلام‌ النبلاء، به‌ كوشش‌ شعيب‌ ارنؤوط و محمد نعيم‌ عرقوسى‌، بيروت‌، 1405ق‌/1985م‌؛ عمادالدين‌ كاتب‌، محمد، خريدة القصر، به‌ كوشش‌ محمد بهجة الاثري‌، بغداد، 1976م‌؛ همان‌، به‌ كوشش‌ شكري‌ فيصل‌، دمشق‌، 1378ق‌/1959م‌؛ كُتبى‌، محمد، فوات‌ الوفيات‌، به‌ كوشش‌ احسان‌ عباس‌، بيروت‌، 1974م‌. قهار مقيمى‌
تايپ‌ مجدد و ن‌ * 1 * زا
ن‌ * 2 * زا