بِناوِرْت‌ د 79ق‌/086م‌، لقب‌ ابن‌ عباد، رهبر مسلمانان‌ سَرَقوسه‌ واقع‌ در جنوب‌ شرقى‌ صِقِليه‌ در رويارويى‌ با حملة نُرمانها. تاريخ‌نگاران‌ اروپايى‌ نام‌ او را به‌ صورتهاي‌ مختلف‌ ثبت‌ كرده‌اند نك: 2 ، EIاما در منابع‌ كهن‌ اسلامى‌ به‌ او اشاره‌ نشده‌ است‌. بناورت‌ احتمالاً نياي‌ محمد بن‌ عباد بوده‌ است‌ كه‌ يك‌ قرن‌ و نيم‌ بعد شورش‌ مسلمانان‌ صقليه‌ برضد فردريك‌ دوم‌ را رهبري‌ كرد. اندك‌ اطلاعاتى‌ كه‌ دربارة بناورت‌ در دست‌ است‌، تنها از طريق‌ دشمنانش‌ - كه‌ شجاعت‌ و مهارت‌ او را در فرماندهى‌ و فنون‌ جنگى‌ ستوده‌اند - برجاي‌ مانده‌ است‌ نك: عباس‌، 31-32؛ 2 .EIبرخوردهاي‌ او با نرمانها از 64ق‌/072م‌ آغاز شد. پيش‌ از آن‌، كنت‌ راجر كه‌ از سوي‌ بُدوئن‌ شاه‌ِ صليبى‌ِ بيت‌المقدس‌ به‌ قلوريه‌ واقع‌ در جنوب‌ ايتاليا فرستاده‌ شده‌ بود تا در فتح‌ آنجا به‌ برادر خود ياري‌ رساند بريتانيكا، ؛ VIII/634 نيز نك: مقريزي‌، /25، با همكاري‌ ابن‌ ثُمنه‌، فرمانرواي‌ سرقوسه‌ و قطانيه‌ واقع‌ در سواحل‌ شرقى‌ صقليه‌، رفته‌رفته‌ از قلوريه‌ به‌ صقليه‌ راه‌ يافته‌ بود ابن‌ اثير، 0/96- 98؛ عبدالحميد، /91- 92.
بناورت‌ در 67ق‌ كنت‌ راجر را - كه‌ فرمانده‌ نرمانها بود - در نزديكى‌ قطانيه‌ شكست‌ داد و حدود سال‌ بعد 74ق‌/081م‌ موفق‌ شد فرمانرواي‌ آنجا را كه‌ از سوي‌ كنت‌ راجر گمارده‌ شده‌، و از اسلام‌ به‌ مسيحيت‌ گرويده‌ بود، با وعده‌ها و هدايايى‌ به‌ طرف‌ خود جلب‌ كند و قطانيه‌ را موقتاً به‌ تصرف‌ درآورد احمد، 2؛ عباس‌، همانجا؛ نُرويچ‌، .254-255 وي‌ در 77ق‌/084م‌ به‌ قصد تسخير قلوريه‌ شهرهايى‌ از جمله‌ نقطره‌ را مورد تاخت‌ و تاز قرار داد و صومعة رُكّاداسينو را اشغال‌ كرد و راهبه‌هاي‌ آن‌ را به‌ اسارت‌ گرفت‌ عباس‌، همانجا؛ 2 ؛ EIنرويچ‌، 297 .255, اين‌ حادثه‌ مسيحيان‌ را برضد او برانگيخت‌ و راجر با استفاده‌ از اين‌ فرصت‌ بخشهايى‌ از صقليه‌ را كه‌ هنوز در اختيار مسلمانان‌ بود، تصرف‌ كرد. سرانجام‌، صقليه‌ در 84ق‌/091م‌ تماماً به‌ تصرف‌ نرمانها درآمد احمد، 2 -3؛ محمداحمد، /0، حاشية . آخرين‌ نبرد بناورت‌ و راجر در 79ق‌ در دريا و نزديك‌ سواحل‌ سرقوسه‌ رخ‌ داد. بناورت‌ در اين‌ نبرد شكست‌ خورد و خود نيز در دريا غرق‌ شد عباس‌، همانجا؛ 2 ؛ EIنرويچ‌، .257 پس‌ از مرگ‌ او، همسر و پسرش‌ به‌ اتفاق‌ برخى‌ از بزرگان‌ مسلمان‌ از معركه‌ گريختند. ابن‌حمديس‌ اين‌ واقعه‌ را به‌ نظم‌ كشيده‌، ولى‌ از بناورت‌ ياد نكرده‌ است‌ ص‌ 3؛ نرويچ‌، همانجا؛ آماري‌، ؛ II/314 عباس‌، 31، حاشية .
مآخذ: ابن‌ اثير، الكامل‌؛ ابن‌ حمديس‌، عبدالجبار، ديوان‌، به‌ كوشش‌ احسان‌ عباس‌، بيروت‌، 960م‌؛ احمد، عزيز، تاريخ‌ صقلية الاسلامية، ترجمة امين‌ توفيق‌ طيبى‌، الدار العربية للكتاب‌، 980م‌؛ عباس‌، احسان‌، العرب‌ فى‌ صقلية، بيروت‌، 975م‌؛ عبدالحميد، سعد زغلول‌، تاريخ‌ المغرب‌ العربى‌، اسكندريه‌، 990م‌؛ محمد احمد، محمدحلمى‌، حاشيه‌ بر اتعاظ الحنفاء نك: هم مقريزي‌؛ مقريزي‌، احمد، اتعاظ الحنفاء، به‌ كوشش‌ محمدحلمى‌ محمد احمد، قاهره‌، 390-393ق‌؛ نيز:
Amari, M., Biblioteca Arabo-Sicula, Torino/Rome, 1881; Britannica, 1978; EI 2 ; Norwich, J.J., The Normans in the South, London, 1967.
نوشين‌ صاحب‌