قيامت؛ سوره

قيامت؛ سوره: هفتاد و پنجمين سورۀ قرآن كريم.

از آن در باب صلات نام برده‌اند.

در روايتى از امام باقر عليه السّلام آمده است: «هركس بر تلاوت سورۀ قيامت مداومت و به مفاد آن عمل كند، خداوند عزوجل او را از قبرش در نيكوترين هيئت با رسول خدا صلّى اللّٰه عليه و آله برمى‌انگيزد و به او بشارت مى‌دهد و در چهره‌اش مى‌خندد تا از صراط و ميزان بگذرد». [1]از اين رو، مداومت بر تلاوت اين سوره استحباب دارد؛ [2] چنان كه مستحب است پس از خواندن اين سوره، گفته شود:

«سبحانك اللّهم و بلى».[3]

قيام ركنى

قيام ركنى: از اركان نماز.

قيام ركنى عبارت است از قيام در حال تكبيرة الاحرام و قيام متصل به ركوع. از آن در باب صلات سخن گفته‌اند.

قيام ركنى از اركان نماز به شمار مى‌رود و ترك آن؛ از روى سهو يا عمد موجب بطلان نماز مى‌شود [4]← قيام متصل به ركوع).

(←قيام)

قيام متصل به ركوع

قيام متصل به ركوع: ايستادن پيش از ركوع.

به قيامى كه پس از آن ركوع انجام گيرد؛ به گونه‌اى كه نمازگزار از حالت ايستاده به ركوع رود، قيام متصل به ركوع گويند. [5]از آن در باب صلات سخن گفته‌اند.

حكم: قيام متصل به ركوع از واجبات نماز و نيز از اركان آن به شمار مى‌رود و ترك آن مطلقا؛ خواه از روى عمد يا سهو موجب بطلان نماز است. بنابر اين، اگر نمازگزار قبل از ركوع از روى سهو به سجده رود و پيش از به جا آوردن دو سجده متذكر گردد و يا اگر قرائت را سهواً نشسته بخواند، بايد برگردد و بايستد، سپس به ركوع رود و چنانچه با حالت خميدگى - بدون اينكه بايستد - به ركوع باز گردد، نمازش باطل خواهد بود. [6]

[1]. وسائل الشيعة 257/6

[2]. كشف الغطاء 475/3

[3].477.

[4]. العروة الوثقىٰ 473/2.