در روايتى از امام باقر عليه السّلام آمده است: «هركس بر
تلاوت سورۀ قيامت مداومت و به مفاد آن عمل كند، خداوند عزوجل او را از قبرش
در نيكوترين هيئت با رسول خدا صلّى اللّٰه عليه و آله برمىانگيزد و به او
بشارت مىدهد و در چهرهاش مىخندد تا از صراط و ميزان بگذرد». [1]از اين رو،
مداومت بر تلاوت اين سوره استحباب دارد؛ [2] چنان كه مستحب است پس از خواندن اين
سوره، گفته شود:
قيام ركنى عبارت است از قيام در حال تكبيرة الاحرام و قيام
متصل به ركوع. از آن در باب صلات سخن گفتهاند.
قيام ركنى از اركان نماز به شمار مىرود و ترك آن؛ از روى سهو
يا عمد موجب بطلان نماز مىشود [4]← قيام متصل به ركوع).
(←قيام)
قيام متصل به ركوع
قيام متصل به ركوع: ايستادن پيش از ركوع.
به قيامى كه پس از آن ركوع انجام گيرد؛ به گونهاى كه
نمازگزار از حالت ايستاده به ركوع رود، قيام متصل به ركوع گويند. [5]از آن در باب
صلات سخن گفتهاند.
حكم: قيام متصل به ركوع از واجبات نماز و نيز از اركان آن به
شمار مىرود و ترك آن مطلقا؛ خواه از روى عمد يا سهو موجب بطلان نماز است. بنابر
اين، اگر نمازگزار قبل از ركوع از روى سهو به سجده رود و پيش از به جا آوردن دو سجده
متذكر گردد و يا اگر قرائت را سهواً نشسته بخواند، بايد برگردد و بايستد، سپس به
ركوع رود و چنانچه با حالت خميدگى - بدون اينكه بايستد - به ركوع باز گردد، نمازش
باطل خواهد بود. [6]