عدم زوال حق نقل شده است؛ [1]چنان كه برخى در بقاى حق با
وجود اثاث اشكال كردهاند [2]← راه).
بازار: بازارى كه عمومى است و ملك كسى نيست؛ چه وقفى باشد و
يا از بيت المال ساخته شده باشد، از مشتركات است و پيشى گيرنده به آن براى كسب و
تجارت تا شب همان روز حق اولويت پيدا مىكند. [3]
4. مدارس: كسى كه در حجرهاى از مدرسه - با داشتن اهليت و
شرايط لازم - سكنا گزيده، سزاوارتر از ديگران به سكونت در آن است و كسى نمىتواند
او را از آنجا بيرون كند؛ اگر چه مدت اقامتش در حجره به درازا كشيده شده باشد، مگر
آنكه واقف براى سكونت در مدرسه مدت معيّنى قرار داده باشد كه پس از اتمام آن مدت
بايد مدرسه را ترك كند؛ چنان كه اگر اقامت در مدرسه مشروط به شرايطى باشد و سكونت
كننده آنها را رعايت نكند، حق او زايل مىشود و بايد از آنجا بيرون رود. [4]
چنانچه فرد ساكن، براى كارى، از قبيل سفر، به قصد بازگشت از
مدرسه بيرون رود، در صورتى كه از خود اثاثى بر جاى نگذاشته باشد، آيا حقش باقى
خواهد ماند يا ساقط مىشود، يا آنكه با كوتاه بودن ايام ترك حجره حقش محفوظ مىماند
و با به درازا كشيدن ساقط مىشود و يا آنكه در صورت برجاى گذاشتن اثاث و طولانى
نشدن غيبت، حقش باقى خواهد ماند؟ ديدگاهها مختلف است. برخى حتى در فرض آخر نيز در
بقاى حق اشكال كردهاند. [5]
مدرك قاعده: بر حجّيت و اعتبار قاعدۀ سبق به روايات عام
و نيز روايات خاصى كه در اين موضوع وارد شده، همچنين سيرۀ متشرعه، بلكه سيرۀ
عقلا استناد شده است. [6]