تفاوت فديه با كفّاره( كفّاره) آن است كه وجوب كفّاره به عنوان عقوبت ارتكاب محرمات است، بر خلاف فديه كه رويكرد جبرانى نيز دارد. ضمن آنكه كفّاره اعم از مال و غير مال است. از احكام عنوان ياد شده در بابهايى نظير صوم، حج، جهاد، خلع و مبارات سخن گفته‌اند.

صوم: در موارد زير براى هر روز افطار كردن (ترك روزه) فديه؛ يعنى پرداخت يك يا دو مُدّ طعام (بنابر اختلاف ديدگاهها) به فقير واجب است.

حج: با ارتكاب برخى محرمات احرام ـ همچون آميزش با همسر، شكار كردن، چيدن ناخن و ازاله مو ـ فديه واجب مى‌شود(احرام).

جهاد: به تصريح برخى، در صورت تمكّن و توانايى مالى، آزاد كردن اسيران مسلمان در ازاى پرداخت مال (فديه) واجب است.[4]

آنچه مشركان به عنوان فديه براى رهايى از اسارت به حاكم اسلامى مى‌دهند، غنيمت به شمار مى‌رود[5](غنيمت).

به قول مشهور، چنانچه در جنگ با كفّار، پس از پايان نبرد، كافر بالغى به اسيرى گرفته شود، حاكم اسلامى ميان آزاد كردن وى در ازاى دريافت فديه يا بدون آن و به بردگى گرفتن او مخيّر است[6](اسير).