بنابر قول مشهور، از نظر شرعى با دميدن فجر صادق، شب پايان مى‌يابد و روز آغاز مى‌گردد؛[1] چنان كه طلوع فجر صادق، پايان وقت نماز شب[2]آغاز وقت نماز صبح[3] و امساك از مفطرات در روزه است.[4] همچنين وقت غسل جمعه ( غسل جمعه) از طلوع فجر روز جمعه است. در صورت وجوب تعيينى نماز جمعه( نماز جمعه) سفر كردن پس از طلوع فجر مكروه و پس از زوال خورشيد حرام است.[5] وقت نافله صبح پس از اتمام نماز شب است؛ ليكن تأخير آن تا فجر اوّل [= كاذب] مستحب است.[6]

بنابر قول مشهور، بقابر جنابت تا طلوع فجر از روى عمد، در ماه رمضان، حرام و موجب بطلان روزه و وجوب قضا و كفّاره است[7]( بقابر جنابت).

وقوف اختيارى مشعر الحرام براى حج گزار، بين طلوع فجر تا طلوع آفتاب است[8]( وقوف).

خوابيدن[9]آميزش كردن[10]و اشتغال به كسب و كار[11] پس از طلوع فجر تا طلوع آفتاب مكروه است( بين الطلوعين).

[1]بحار الانوار 83/ 74 ـ 75 ؛ الحدائق الناضرة 6/ 54 ـ 55 ؛ جواهر الكلام 7/ 219 ـ 220

[2] جواهر الكلام 7/ 210 ـ 211

[3] 96

[4] 16/ 384 [5]5/ 7

[6] البيان/ 109

[7] جواهر الكلام 16/ 236

[8] الروضة البهية 2/ 275 ـ 277 ؛ جواهر الكلام 19 / 85

[9] وسائل الشيعة 6 / 496

[10] جواهر الكلام 29/ 56

[11] 22/ 456 .

فجر اول فجر

فجر ثانى فجر

فجر؛ سوره

فجر؛ سوره: هشتاد و نهمين سوره قرآن كريم.

از آن به مناسبت در باب صلات نام برده‌اند.