responsiveMenu
فرمت PDF شناسنامه فهرست
   ««صفحه‌اول    «صفحه‌قبلی
   جلد :
صفحه‌بعدی»    صفحه‌آخر»»   
   ««اول    «قبلی
   جلد :
بعدی»    آخر»»   
نام کتاب : فرهنگ فقه فارسي نویسنده : موسسه دائرة المعارف الفقه الاسلامي    جلد : 5  صفحه : 521
20. جواهرالكلام 15/ 518 ؛ العروة الوثقى 4/ 219

[21] جواهرالكلام 19/ 114 و139 ـ 145

[22] 34/ 189

[23] 33/204

[24] مهذب الاحكام 29/[77].

عيب جويى

عيب جويى: جست و جو از عيب ديگران و باز گو كردن آن.

صفت عيب جويى از صفات ناپسند است و در روايات متعدد از اين كار نكوهش شده است. از امير مؤمنان، على عليه السّلام نقل شده است: «در جهالت و نادانى انسان همين بس كه به عيوب خود جاهل باشد (و آنها را نبيند) و بر مردم به عيبى خرده بگيرد كه خود گرفتار آن است و نمى‌تواند از آن رهايى يابد».[1] و نيز از آن حضرت روايت شده است: «بزرگ‌ترين عيب آن است كه بر ديگران به عيبى خرده بگيرى كه همانند آن در تو وجود دارد».[2] از عنوان ياد شده به مناسبت در باب جهاد و تجارت سخن گفته‌اند.

بازگو كردن عيب برادر مؤمن در غياب او، غيبت( غيبت) به شمار رفته و حرام است و چنانچه آن عيب در او نباشد، مصداق تهمت خواهد بود(بهتان).

مستحب است انسان به اصلاح عيوب خود بپردازد و از عيوب ديگران چشم فروبندد. رسول خدا صلّى اللّه‌ عليه و آله در حديثى فرمود: «خوشا به حال كسى كه عيبش او را از عيوب برادران ايمانى اش بازدارد».[3]


[1]مستدرك الوسائل 11/ 315

[2] وسائل الشيعة 15/ 291

[3] 288 ـ 289 .

عيد

عيد: روز سرور و شادى.

واژه عيد بر گرفته از «عاد، يعود» يا «عادت» در لغت به هر روزى كه مردم در آن اجتماع كنند اطلاق مى‌شود. برخى لغويان گفته‌اند: علت نام گذارى چنين روزى به عيد آن است كه هر سال با سرور و شادمانى مجدد باز مى‌گردد و تكرار مى‌شود.[1] از عنوان ياد شده در بابهايى نظير طهارت، صلات، صوم و حج سخن گفته‌اند.

شارع مقدس اين روزها را عيد اعلام كرده است: اول شوال( عيد فطر)، دهم ذيحجه( عيد قربان)، هيجدهم ذيحجه ( عيد غدير) و روز جمعه(جمعه).[2]

نام کتاب : فرهنگ فقه فارسي نویسنده : موسسه دائرة المعارف الفقه الاسلامي    جلد : 5  صفحه : 521
   ««صفحه‌اول    «صفحه‌قبلی
   جلد :
صفحه‌بعدی»    صفحه‌آخر»»   
   ««اول    «قبلی
   جلد :
بعدی»    آخر»»   
فرمت PDF شناسنامه فهرست