به قول مشهور بايد به نسبت صحيح و معيوب پرداخت شود؛ بدين معنا كه حيوان پرداختى
به عنوان زكات، در صورت برابر بودن تعداد سالم و معيوب، بايد از ارزش نصف قيمت
سالم و نصف قيمت معيوب بر خوردار باشد؛18 ليكن جمعى از فقها، در فرض آخر، پرداخت
حيوان سالم را واجب دانستهاند[19]
جنسى كه به عنوان زكات فطره داده مىشود بايد سالم باشد و معيوب و فاسد آن
كفايت نمىكند[20]( زكات فطره).
حج: از واجبات حج، قربانى كردن در منى است. حيوانى كه قربانى مىشود بايد
سالم باشد و معيوب آن كافى نيست[21]( قربانى).
نكاح: وجود برخى عيوب در زوجين، مانند ديوانه بودن(ديوانگى) يكى از آن دو،
عنّين بودن مرد(عنن)، همچنين مجبوب(جَبّ) واخته(اخته) بودن او و وجود جذام( جذام)،
برص( پيسى)، قَرَن( قرن)، افضا( افضاء)، كورى و رتق( رتق) در زن، موجب پيدايى حق
خيار فسخ عقد نكاح مىشود(ازدواج).
عتق و كفارات: چنانچه برده، نابينا، زمين گير و يا مبتلا به بيمارى جذام
شود، به صورت قهرى آزاد مىگردد.[22] ازاين رو، بردهاى كه به عنوان كفاره آزاد
مىشود بايد از عيوب ياد شده به دور باشد.[23]
ديات: در موارد پرداخت ديه به سبب قتل، گوسفند، گاو و يا شترى كه به عنوان
ديه انتخاب مىشود نبايد معيوب باشد.[24]