منصور، خليفه عباسى داوود را به زندان افكند. امام صادق عليه السّلام دعاى معروف به عمل امّ داوود را براى رهايى فرزند او از زندان به وى آموخت و خداوند به بركت آن دعا او را از زندان نجات داد.[1] عنوان ياد شده به مناسبت در باب صوم به كار رفته است.

به جا آوردن عمل امّ داوود براى برآورده شدن نيازها و رفع گرفتاريها و نيز آمرزش گناهان؛ بويژه در ماه رجب، مستحب است.[2] چگونگى به جا آوردن آن بدين گونه است كه روزهاى سيزده، چهارده و پانزدهم ماه را روزه بگيرد و هنگام زوال (ظهر) روز پانزدهم غسل كند و نماز ظهر و عصر را همراه با نوافل آن دو با ركوع و سجود و قنوت نيكو بگزارد و بين نماز ظهر و عصر صد مرتبه «ياقاضىَ حوائِجِ الطّالبين» بگويد و پس از نماز عصر در حالى كه روبه قبله دارد صد مرتبه سوره حمد و توحيد و ده مرتبه آية الكرسى و سپس سوره‌هاى انعام، بنى اسرائيل، كهف، لقمان، يس، صافات، حم سجده، حم عسق، دخان، فتح، واقعه، ملك، قلم و انشقاق تا آخر قرآن را تلاوت كند و در صورت عدم توانايى بر تلاوت سوره‌هاى ياد شده به جاى آنها سوره توحيد را هزار بار تكرار كند. پس از آن روبه قبله دعاى وارد شده را بخواند. پس از فراغت از دعا به سجده رود و گونه‌هاى خود را به خاك بمالد و دعاى وارد شده را بخواند و سعى كند اشك ـ هرچند به مقدار سر مگسى ـ بر چشمانش حلقه زند؛ زيرا اين حالت، نشانه اجابت دعا است. هركس بخواهد مى‌تواند اين عمل را با كيفيت ياد شده در هر ماه به جا آورد.[3] خواندن اين دعا در روز عرفه(روز عرفه) نيز سفارش شده است.[4]

[1]بحار الانوار 98 / 397 ـ 399 ؛ معجم رجال الحديث 8 / 102

[2] مصباح المتهجد / 807

[3] الاقبال 3/ 239 ـ 251

[4] 2/ 188 .