عمره مفرده واجبِ اصلى وظيفه كسانى است كه حج واجب آنان، افراد يا قران است. عمره مفرده بر اين افراد در طول عمر، با دارا بودن شرايطى كه براى وجوب حج گفته شده، تنها يك بار در عمر واجب مى‌شود.

به قول مشهور، اين عمره بر خلاف عمره تمتع( عمره تمتع) ارتباطى به حج ندارد و وجوب آن استقلالى است. بنابر اين، چنانچه تنها براى عمره استطاعت داشته باشد بايد فورى آن را به جا آورد؛ چنان كه در صورت حصول استطاعت براى حج افراد يا قران نيز وجوب حج فورى است و وجوب عمره يا حج مشروط به استطاعت براى ديگرى نيست؛[3] ليكن برخى، وجوب عمره مفرده را مشروط به وجوب حج دانسته و گفته‌اند: با حصول استطاعت براى عمره، عمره واجب نمى‌شود، مگر آنكه براى حج نيز مستطيع شود.[4]

بنابر قول مشهور، عمره مفرده بر كسى كه وظيفه‌اش حج تمتع است واجب نيست.[5] برخى در صورت استطاعت پيدا كردن براى عمره مفرده به تنهايى، قائل به وجوب آن شده‌اند.[6]

واجب عارضى، عمره‌اى است كه به سبب نذر، عهد، قسم، اجير شدن براى گزاردن آن و شرط ضمن عقد، واجب مى‌شود؛ چنان كه با فاسد شدن عمره، به جا آوردن عمره‌اى ديگر واجب مى‌گردد؛ هرچند عمره نخست مستحب باشد، و نيز در صورتى كه پس از احرام براى حج به سبب درك نكردن وقوف عرفه و مشعر، حج فوت شود، براى بيرون آمدن از احرام، عمره مفرده واجب مى‌شود كه به عمره فوات و تحلّل نيز تعبير مى‌گردد.

احرام بستن به قصد عمره براى دخول در مكّه، بلكه ورود در حرم( حرم) به قصد دخول در مكّه نيز واجب است. وجوب احرام در صورتى است كه دخول در مكّه نيز واجب باشد. در غير اين صورت، وجوب احرام شرطى خواهد بود، مانند وجوب وضو براى نماز مستحب؛ به معناى مشروط بودن دخول به احرام.