[1]الميزان 1/ 244 ـ 245

[2] جواهر الكلام 22/ 81 ، 92 و 108 ؛ كتاب المكاسب 2/ 39 ؛ ارشاد السائل/ 97 ؛ مهذب الاحكام 16/ 103

[3] صراط النجاة 1 / 554 ؛ استفتائات (بهجت) 3 / 234

[4] مفاتيح الشرائع 2/ 23 ؛ انوار الفقاهة (التجارة)/ 345

[5] فقه الشيعة 2/ 68 ـ 69

[6] تحرير الوسيلة 2/445

[7] التنقيح (الاجتهادوالتقليد)/ 240 .

علوى

علوى: فرزندان و نسل حضرت على عليه السّلام.

از آن به مناسبت در بابهاى خمس، وقف و وصيّت نام برده‌اند.

در كلمات فقها در بحث مستحقان خمس، گاه به جاى بنى هاشم ـ به دليل انحصار يا كثرت وجود سادات از نسل حضرت على عليه السّلام ـ تعبير علوى به كار رفته است.[1]

اگر كسى مالى را بر علويان وقف يا وصيّت كند، به قول مشهور به فرزندان و نسل حضرت على عليه السّلام از طرف پدر مى‌رسد.[2]

مال وقفى ميان علويان حاضر در شهر يا روستايى كه مال در آنجا قرار دارد، توزيع مى‌شود و جست وجو از علويان غير حاضر لازم نيست.[3]

( بنى هاشم)

[1]قواعد الاحكام 3/ 558 ؛ جواهر الكلام 15/ 415 ؛ مستمسك العروة 9/ 576

[2] رياض المسائل 9/ 326 ؛ جواهر الكلام 28/ 42 ؛ جامع المقاصد 9/ 44 ؛ تحرير الاحكام 3/ 375

[3] جواهر الكلام 28/ 117 .

على اكبر

على اكبر: فرزند امام حسين عليه السّلام.

جناب على اكبر از فرزندان امام حسين عليه السّلام است كه روز عاشورا همراه پدر گرامى اش به شهادت رسيد و در جوار آن حضرت به خاك سپرده شد.

برخى، امام سجاد عليه السّلام را كه هنگام رخداد كربلا 22 ساله بوده، على اكبر و آن را كه در كربلا به شهادت رسيد و هنگام شهادت هيجده سال داشته، على اصغر دانسته‌اند.[1]