[1]كشف اللثام 10/ 57 ؛ رياض المسائل 13/ 57 ؛ جواهر الكلام 40/ 88 ؛ شرح تبصرة المتعلمين (القضاء)/ 36 ـ 37 .

علم قيافه قيافه شناسى

علم كلام كلام؛ علم

علم منطق منطق؛ علم

علم نجوم نجوم؛ علم

علم نحو علوم عربى

علم هيئت هيئت؛ علم

علمى ظن

علوفه علف

علوم دينى

علوم دينى: دانشهاى مرتبط با دين.

علوم دينى، علومى است با محتواى دينى؛ اعم از اصول و فروع، مانند علم كلام، فقه، اخلاق، تفسير و حديث. از احكام مرتبط با آن در بابهايى نظير طهارت و اجاره سخن گفته‌اند.

حكم: فراگيرى آن مقدار از علوم دينى؛ اعم از اصول و فروع كه هر مكلّف بايد بداند، بر همه مكلفان واجب است و تحصيل افزون بر آن براى پاسدارى از دين و پاسخگويى به شبهات و نجات مؤمنان بر كسانى كه شايستگى و توانايى آن را دارند، واجب كفايى است( وجوب كفايى) و با وجود فراگيران به قدر كفايت، مستحب مى‌باشد[1](آموزش) (علم).

ديگر احكام: تماس بدن با متون دينى، مانند حديث بدون طهارت، جايز است؛[2] مگر آيات و اسماء متبرّكِ در آن، كه تماس با آنها بدون طهارت، بنابر قول مشهور جايز نيست( اسماء متبرّك).

گرفتن دستمزد بر نوشتن كتب علوم دينى جايز است؛[3] چنان كه اجير گرفتن براى نوشتن علوم دينى، از قبيل احاديث استحباب دارد.[4]

دريافت مزد بر تعليم علوم دينى در فرض استحباب تعليم، اشكال ندارد؛ اما اگر تعليم واجب باشد، در جواز اخذ اجرت اختلاف است( اجاره).

[1]مفاتيح الشرائع 2/ 15 ـ 16

[2] روض الجنان 1/ 145 ـ 146

[3] كتاب السرائر 2/ 224

[4] جامع المقاصد 7/ 177 .