ملاقات، همنشينى و معاشرت است؛ ليكن در اصطلاح، صحابى مسلمانى را گويند كه رسول
خدا صلّى اللّه عليه و آله را ديده باشد. برخى اضافه كردهاند كه از آن حضرت
روايت نيز كرده باشد. برخى ديگر افزودهاند: يا رسول خدا صلّى اللّه عليه و آله
او را ديده باشد. گفته شده است: صد و چهارده هزار نفر از آن حضرت روايت كردهاند[1]
از آن در اصول فقه و نيز به مناسبت در فقه استدلالى در ابواب مختلف سخن گفتهاند.
زيارت صحابى:
زيارت صحابه برگزيده رسول خدا صلّى اللّه عليه و آله، همچون سلمان، ابوذر، عمار و
مقداد مستحب است[2]
مذهب صحابى:
مراد از آن، گفتار يا رفتار صحابه است، بدون آنكه مستند به قول يا عمل پيامبر صلّى
اللّه عليه و آله باشد. از ديدگاه فقهاى شيعه امامى، گفتار يا رفتار صحابه به
خودى خود و به صرف صحابى بودن، بدون استناد به گفتار يا رفتار پيامبر صلّى اللّه
عليه و آله حجت نيست[3]
[1]مجمع البحرين، واژه «صحب»
[2] جواهر الكلام 20/ 103
[3] منتهى المطلب 8/ 179 و 9/ 236 ؛ تمهيد
القواعد/ 278 ؛ الإنصاف فى مسائل دام فيها الخلاف/ 190 و 348 ؛ اصول الإستنباط /
340 ـ 341 .
صحاح ستّه
صحاح ستّه: شش كتاب روايى معروف ميان اهل سنّت.
صحاح ستّه بر
شش كتاب حديثى اطلاق مىشود كه نزد سنيّان از اهميت و اعتبار ويژهاى برخوردارند.
اين كتابها عبارت اند از: