عاقله عبارتاند از افرادى كه به حكم شارع مقدس ضامن ديه قتل و جراحت اشتباهى
جانىاند. در علت ناميدن اين افراد به عاقله وجوهى ذكر شده است، از جمله:
[1] عقل به معناى ديه است و اين افراد به جهت تحمّل ديه از طرف جانى، عاقله
(ديه دهنده) ناميده شدهاند.
[2] عقل به معناى منع است و در عصر جاهلى عشيره قاتل با شمشير از او در
برابر عشيره مقتول حمايت مىكردند. در اسلام، شمشير تبديل به مال شده و خويشاوندان
قاتل با مال به حمايت او بر مىخيزند.
[3] عقل به معناى بستن است و از آن جهت كه در دوران جاهلى عشيره قاتل شتر را
به عنوان ديه بر سر در ولىّ مقتول مىبستند به آنان عاقله گفته شده است.[1]
از احكام عنوان ياد شده در باب ديات سخن گفتهاند.
مراتب: مراتب عاقله به ترتيب عبارتاند از عَصَبه، مُعتِق، ضامن جريره و
امام عليه السّلام.
[1] عصبه: عَصَبه بنابر قول مشهور عبارتاند از مردان از خويشاوندان پدرى،
مانند برادر، عمو و فرزندان آنان.[2]
برخى گفتهاند: عاقله كسانىاند كه از قاتل ـ در فرض فوت كردن او ـ ارث
مىبرند.[3]
برخى ديگر گفتهاند: احتمال دارد صفت «ارث بر» در كلمات قائلان به قول دوم،
بيان علّت باشد نه تعريف و تفسير عصبه؛