مراد از وجوب طواف نسا بر نابالغ، ثبوت آن بر عهده او است؛ به گونه‌اى كه اگر آن را ترك كند، پس از بلوغ، زن يا مرد بر او حرام خواهد بود تا آنكه خود يا نايبش آن را به جا آورد.[2]

حاجى يا عمره گزار كه با احرام، زن بر او حرام شده بود، با به جا آوردن طواف نسا زن بر او حلال مى‌شود.[3]

طواف نسا از لحاظ شرايط و كيفيت و نماز طواف و نيز احكام همچون طواف حج و عمره است[4]( طواف).

جايگاه طواف نسا بعد از سعى است و تقديم آن بر سعى و نيز وقوفين جايز نيست و در صورت تقديم بايد آن را پس از سعى اعاده كند[5]مگر آنكه تقديم از روى فراموشى و يا به قول مشهور از روى عذر و ضرورت، مانند بيم زن از حيض شدن باشد.[6] آيا تقديم از روى جهل، حكم تقديم از روى فراموشى را دارد يا حكم كسى را كه از روى علم و عمد آن را مقدم داشته است؟ مسئله اختلافى است.[7] قول دوم به اكثر فقها نسبت داده شده است.[8] برخى قدما مقدم داشتن طواف نسا، حتى از روى عذر و ضرورت را نيز جايز ندانسته‌اند.[9]

طواف نسا از اركان حج و عمره به شمار نمى‌رود؛ از اين رو، ترك آن موجب بطلان حج و عمره نمى‌شود؛ بلكه به جا آوردن آن بر ترك كننده واجب است و تا آن را به جا نياورد زن بر او حرام خواهد بود؛ چنان كه زن نيز اگر آن را انجام ندهد، مرد بر او حرام است.[10]

كسى كه بدون به جا آوردن طواف نسا به وطن بازگشته، آيا واجب است به مكّه باز گردد و آن را به جا آورد و در صورت عدم قدرت بر آن يا دشوار بودن بازگشت، نايب بگيرد يا اينكه گرفتن نايب مطلقاً، حتى در صورت دشوار نبودن بازگشت، جايز مى‌باشد؟ مسئله اختلافى است. البته اگر ترك از روى فراموشى باشد، جواز نيابت مطلقا به مشهور نسبت داده شده است.[11]