شنا

شنا: آب پيمايى محدود به كمك حركات دست و پا.

از احكام آن در بابهاى صلات، تجارت، سبق و رمايه، قصاص و ديات سخن گفته‌اند.

حكم تكليفى:شنا عملى جايز و آموختن آن به فرزندان مستحب است.(1)

مسابقه شنا:مسابقه شنا با شرط بندى جايز و صحيح نيست؛ ليكن بدون شرط بندى جايز است؛(2)هرچند براى برنده توسط دولت يا مؤسسه و يا فردى سوم به عنوان هديه جوايز نقدى يا غير نقدى قرار داده شود( -->مسابقه).

ضمان مربى شنا:اگر كسى فرزند نابالغ خود را جهت فراگيرى حرفه شنا در اختيار مربى‌اى بگذارد و او بر اثر كوتاهى مربى غرق شود، مربى ضامن ديه او خواهد بود. در اينكه در فرض عدم كوتاهى مربى در صورتى كه به نظر عرف، غرق شدن به وى استناد داده شود، هرچند بر اثر اشتباه در شيوه آموزش، نيز وى ضامن است يا نه، اختلاف است.

اگر فراگير بالغ و عاقل باشد، آيا مربى مطلقا ضامن نيست، هر چند غرق شدن فراگير بر اثر كوتاهى مربى در آموزش دادن باشد يا مطلقا ضامن است، به شرط آنكه غرق شدن نتيجه آموزش دادن شنا باشد و يا تنها در صورت كوتاهى ضامن مى‌باشد؟ مسئله محل اختلاف است.(3)البته اگر غرق شدن متربى مستند به تقصير مربى باشد، در صورتى كه چنين تقصيرى به طور عادت موجب غرق شدن مى‌گردد يا قصد او غرق كردن باشد، بنابر قول مشهور، قصاص ثابت مى‌شود.(4)

انداختن ديگرى در آب:اگر كسى ديگرى را در آبى عميق بيفكند، درصورتى كه آن فرد بر اثر بلد نبودن شنا و يا ناتوانى در نجات خود، غرق شود، بر افكننده قصاص ثابت مى‌شود؛ اما اگر شنا بلد باشد و توانايى نجات خود را نيز داشته باشد

• (1)وسائل الشيعة 21/474 ؛ جواهرالكلام 22/466
• (2)مجمع الفائدة 10/ 169
• (3)المبسوط 7/ 172 ؛ المهذب 2/494 ؛كتاب‌السرائر 3/399 ؛ شرائع الإسلام 4/ 1025 ؛ إرشاد الأذهان 2/ 226 ؛ كنز الفوائد 3/ 753 ؛ الروضة البهية 10/ 149 ـ 150 ؛ جواهر الكلام 43/ 106 ـ 107 ؛ مبانى تكملة المنهاج 2/ 242
• (4)مبانى تكملة المنهاج 2/ 242