قريش در تجديد بناى آن، ديوارهاى كعبه را بر آنچه كه ابراهيم عليه السّلام پى ريخته بود، بنا نهادند. مقدارى از ديوارها بالا آمد، ليكن به جهت عدم كفايت هزينه تعمير كه از هدايا، نذورات و اموال پاك فراهم آمده بود، ناگزير ادامه ديوارها را مقدارى به سمت داخل بنا نمودند.

پس از بناى قريش، كعبه چندين بار تجديد بنا شد. بناى كنونى بر اساس پى ريزى قريش است كه ديوارها از هر طرف حدود نيم متر عقب‌تر بنا شده است. براى اينكه براى طواف كنندگان اشكالى پيش نيايد پايين ديوارها را به ديوار كعبه متصل كرده و طرف بالاى آن را شيب داده‌اند تا راه رفتن بر روى آن ممكن نباشد.(1)از احكام عنوان ياد شده در باب حج سخن گفته‌اند.

شاذروان جزء كعبه است؛ از اين رو، واجب است طواف كننده آن را داخل طواف خود قرار دهد و چنانچه در حال طواف روى آن راه برود، طوافش باطل است.(2)

آيا چنانچه طواف كننده در موازات شاذروان دست خود را به ديوار كعبه بچسباند طوافش باطل مى‌شود يا نه؟ مسئله محل اختلاف است.(3)

شارب

شارب: موى پشت لب بالا كه به لب زيرين برسد.

آن مقدار از موى سبيل كه لبها را پوشانده شارب گويند.(1)برخى شارب را به خود سبيل نيز معنا كرده‌اند؛(2)ليكن برخى لغويان آن را نادرست دانسته‌اند.(3)بسيارى از آنان تنها همان معناى ذكر شده در شناسه را ذكر كرده‌اند. از احكام آن در بابهاى طهارت، صلات، حج و حجر سخن گفته‌اند.

بلند گذاردن شارب و نچيدن آن مكروه و چيدن آن، بويژه در روز جمعه تا بالاى خط لب رويين مستحب است؛(4)

• (1)لسان العرب و مجمع البحرين و المفردات (راغب) ، واژه «شرب»
• (1)تذكرة الفقهاء 8/ 86 ؛ راهنماى حرمين شريفين 1/ 176
• (2)القاموس المحيط ، واژه «شرب»
• (2)جامع المقاصد 3 / 192 ؛ جواهر الكلام 19/ 299 ؛ المعتمد فى شرح المناسك 4/ 337 ـ 338
• (3)لسان العرب ، واژه «شرب»
• (3)جامع المقاصد 3/ 192 ؛ كشف اللثام 5/ 417 ـ 418 .
• (4)وسائل الشيعة 2/ 114 ـ 115 و 141 و 7/355