سلب

سَلَب: وسايل دشمن كشته شده در جنگ.(1)

از احكام آن در باب خمس و جهاد سخن گفته‌اند.

حكم:در جنگ چنانچه مسلمانى جنگجويى از دشمن را بكشد، وسايل مقتول با شرايطى از آنِ قاتل خواهد بود و اگر دو نفر باهم او را بكشند، اموال مقتول ميان آن دو تقسيم مى‌شود.(2)

قلمرو سلب:لباسها و نيز ادوات جنگى مقتول، از قبيل شمشير، زره، كلاه خود و مانند آن كه كاربرد نظامى دارند، جزو سلب به شمار مى‌روند. همچنين بنابر تصريح برخى، اشياى زينتى، مانند دست بند، گردنبند و انگشتر و نيز انبان، قمقمه و كوله پشتى و مانند آنها كه براى حمل و نگهدارى زاد و توشه استفاده مى‌شوند، سلب به حساب مى‌آيند؛ اما اشياى جداى از مقتول، همچون برده و چارپايى كه براى حمل اثاث خود آورده و نيز سلاحى كه در دست او نيست، جزو سلب نمى‌باشد؛ بلكه غنيمت محسوب مى‌شود. البته مركبى كه بر آن سوار است و افسارش در دست او است همراه وسايلش از قبيل زين و ركاب جزو سلب به شمار مى‌آيد.

مركب يدك مقتول ـ كه به جهت احتمال نياز به آن در جنگ، همراه خود آورده ـ جزء سلب نيست، مگر آنكه افسار آن را در دست داشته باشد كه در اين صورت، برخى آن را جزء سلب شمرده‌اند؛ بلكه برخى، حيوان يدك را حتى در صورت نبودن افسار آن در دست مقتول، جزء سلب به حساب آورده‌اند.(3)

شرايط ملكيت:سلب با شرايط ذيل ملك قاتل مى‌شود:

1. از سوى امام عليه السّلام يا نايب وى شرط شده باشد كه سلب از آن قاتل باشد.

• (1)مجمع البحرين ، واژه «سلب» ؛ مسالك الأفهام 3/ 60
• (2)المبسوط 2/ 67
• (3)67 ؛ تحرير الأحكام 2/ 184 ـ 185 ؛ مسالك الأفهام 3/60 ؛ جواهرالكلام 21/ 190