2. سگ را براى شكار بفرستد. بنابر اين، چنانچه سگ بدون فرستادن شكارچى شكار كند، شكارش حلال نخواهد بود؛ اما اگر پس از حركت سگ به سمت شكار شكارچى آن را متوقف كند و سپس براى شكار بفرستد، شكارش حلال خواهد بود.(5)

هرگاه شكارچى، سگ را به سوى تعدادى از حيوانات بفرستد و سگ تنها يكى از آنها را شكار كند، شكار حلال است؛ اما اگر شكارچى بدون اينكه شكار را ببيند، سگ را بفرستد و سگ به طور اتفاقى شكار كند، شكار حلال نيست.(6)

3. هنگام فرستادن سگ، نام خدا را با گفتن «بسم اللّه‌» و مانند آن به زبان آورد و چنانچه از روى عمد آن را نگويد، شكار حلال نيست؛ اما اگر ترك آن از روى فراموشى باشد، شكار حلال است. در اينكه زمان گفتن «بسم اللّه‌» هنگام فرستادن سگ به سوى شكار است، و در نتيجه اگر پس از فرستادن و قبل از رسيدن به شكار «بسم اللّه‌» بگويد كفايت نمى‌كند، يا گفتن «بسم اللّه‌» در حالت دوم نيز در حلّيت شكار كفايت مى‌كند، اختلاف است.(7)

4. اطمينان داشته باشد كه شكار توسط سگ كشته شده است. بنابر اين، چنانچه شكار در حالى كه حيات مستقر( -->حيات)داشته، از ديد او پنهان گردد و سپس آن را مرده بيابد و نداند كه توسط سگ كشته شده يا نه، حلال نيست؛ ليكن اگر حياتش غير مستقر بوده، حلال است.(8)

ج. شرايط شكار:حيوانى شكار آن توسط سگ شكارى حلال است كه وحشى و غير رام باشد؛ خواه در اصل، مانند بز كوهى يا آنكه ابتدا اهلى بوده و سپس وحشى شده باشد.(9)

(--> سگ)

سگ گله --> سگ

سگ نگهبان --> سگ

• (5)27 ـ 28
• (6)45 ـ 46
• (7)31 ـ 33
• (8)37 ـ 39
• (9)48 .