عبادتهاى مطلق، مقيد به زمانى معين نيستند و در هر زمان امكان به جا آوردن آنها وجود دارد، مانند نماز و روزه مستحب.
زمان و نذر يا قسم:هرگاه كسى نذر كند زمانى را روزه بگيرد، در صورتى كه مدتى خاص را قصد نكرده باشد، هرچند زمان به مدت اندك نيز اطلاق مىشود و با يك روز روزه گرفتن، عمل به نذر تحقق مىيابد، ليكن بر اساس آنچه در برخى روايات آمده(3)و فقها نيز به مفاد آن عمل كردهاند، بر او واجب است پنج ماه روزه بگيرد.(4)
در غير مورد نذر روزه، مانند آنكه قسم بخورد طلب فلانى را زمانى پرداخت كند، اختلاف است كه آيا زمان در قسم همچون نذر بر پنج ماه حمل مىشود يا نه؟ بنابر قول دوم، اگر مراد سوگند خورنده با قراين مشخص نباشد، كلام مبهم، و قابل حمل بر مدت كم و زياد خواهد بود. بنابر اين، در مثال ياد شده، تنها با مرگ سوگند خورنده، قسمش شكسته مىشود.(5)
زَمانت --> زمين گيرى
زمرّد
زُمُرّد[= زبرجد]: سنگ سبز رنگ قيمتى.
عنوان ياد شده به مناسبت در بابهاى طهارت، صلات و خمس به كار رفته است.
استنجا(--> استنجاء)با دستى كه در آن انگشتر داراى نگين زمرّد باشد، مكروه(1)و بيرون آوردن آن هنگام استنجا مستحب است.(2)
تيمّم و سجده كردن بر سنگ معدنى، مانند زمرّد صحيح نيست.(3)