نرويد ـ قائل به پرداخت يك شتر نر (بعير) براى هر دندان شده‌اند.(13)

بنابر تصريح برخى، در شكستن دندان نيز قصاص ثابت است.(14)

بنابر مشهور در قصاص دندان، علاوه بر همسانى نوع دندان، همسانى محلّ دندانها نيز شرط است. بنابر اين، با آسيب ديدگى دندان ثناياى بالا، دندان ثناياى پايين جانى قصاص نمى‌شود؛ چنان كه دندان آسيا در برابر دندان ثنايا قصاص نمى‌شود.(15)برخى، تساوى در محل را شرط ندانسته‌اند.(16)بنابر اين دندان ثناياى پايين در برابر دندان ثناياى بالا قصاص مى‌شود.

ديات:از بين بردن همه دندانها موجب ديه كامل است كه بر 28 دندان تقسيم مى‌شود.(17)در صورت كمتر بودن دندان كسى از 28 دندان، در ازاى هر دندان از مجموع ديه نيز كم مى‌شود.(18)

ديه دوازده دندان جلو، اعم از بالا و پايين (چهار دندان ثنايا، چهار دندان رباعى و چهار دندان نيش) ششصد دينار؛ يعنى هر كدام پنجاه دينار است؛ ليكن ديه شانزده دندان عقب، اعم از بالا و پايين (چهار دندان ضحك و دوازده دندان آسيا) چهارصد دينار است، يعنى هر دندان 25 دينار. در تعلّق ديه به دندانها، سفيد يا سياه و يا زرد بودن آنها تأثيرى ندارد.(19)

بر دندان زايد در صورتى كه همراه دندان اصلى از بين برود، ديه تعلّق نمى‌گيرد؛ امّا اگر جدا گانه آسيب ببيند، آيا ديه ثابت مى‌شود ـ و ديه آن يك سوم ديه دندان اصلى است ـ يا ارش؟ مسئله اختلافى است. قول نخست منسوب به مشهور است. برخى در هر دو صورت (خواه به تنهايى كنده شود يا همراه دندان اصلى) قائل به ثبوت ارش شده‌اند. برخى نيز حتّى ارش را ثابت ندانسته‌اند.(20)

ديه دندانى كه بر اثر جنايت سياه شده ولى نيفتاده، دو سوم ديه همان دندان است.(21)همچنين بنابر مشهور، ديه دندانى كه لق شده نيز همين مقدار است. برخى در اين فرض قائل به ارش شده‌اند.(22)

در جنايت بر دندان شيرى، درصورتى كه با گذشت زمان متعارف، دندان جديد نرويد، ديه، و با روييدن دندان جديد، تنها

• (13)389 ـ 393 ؛ تحرير الوسيلة 2/ 548 ؛ تكملة منهاج الصالحين/ 92
• (14)جواهر الكلام 42/ 386 ؛ تحرير الوسيلة 2/ 547
• (15)جواهر الكلام 42/ 395
• (16)مبانى تكملة المنهاج 2/ 172 ـ 173
• (17)جواهر الكلام 43/ 229 ـ 232
• (18)235
• (19)231 ـ 233
• (20)233 ـ 235
• (21)235
• (22)239 ؛ مبانى تكملة المنهاج 2/ 376