در دست كردن انگشترى كه نگينش درّ نجف باشد و زياد نگاه كردن به آن مستحب است.(2)

درنده: حيوان گوشتخوار.

عنوان درنده به حيوان داراى چنگال يا دندان نيش كه طعمه خود را تكه تكه مى‌كند و درهم مى‌شكند، اطلاق مى‌گردد؛ خواه از تيره پرندگان باشد، مانند عقاب و باز يا از غير آنها، مانند شير، پلنگ و گرگ.(1)از اين عنوان در بابهاى طهارت، صلات، حج، تجارت، صيد و ذباحه و اطعمه و اشربه سخن گفته‌اند.

درندگان، حرام گوشت‌اند،(2)ليكن جز سگ و خوك، پاك(3)و بنابر مشهور تذكيه پذيرند( --> تذكيه)؛ بنابر اين، با تذكيه، استفاده از پوست، مو و مانند آن براى تهيّه لباس يا چيزى ديگر، جايز است؛(4)هرچند در اينكه جواز استفاده از پوست آنها مشروط به دباغى( --> دباغى)است يا نه، اختلاف است.(5)

از شرايط لباس نمازگزار آن است كه از پوست و موى حرام گوشتان تهيّه نشده باشد و نماز با لباس تهيّه شده از آن باطل است.(6)

در اينكه خريد و فروش درندگان مطلقا باطل است يا مطلقا صحيح است و يا تنها خريد و فروش درندگانى كه نفعى از آنها برده نمى‌شود، مانند شير و گرگ باطل است، اختلاف مى‌باشد. بنابر قول سوم، تنها معامله درندگانِ داراى نفع، مانند باز شكارى صحيح است.(7)البته در صحّت خريد و فروش سگ شكارى اختلافى نيست؛ چنان كه بنابر قول مشهور، خريد و فروش سگ گله، مزرعه و خانه نيز صحيح است.(8)نگهدارى درندگان خطرناك و موذى حرام است.(9)

ساير احكام:واجب است ميّت به گونه‌اى دفن گردد كه درندگان نتوانند جسد را از خاك بيرون آورند.(10)چنان كه از موارد جواز نبش قبر جهت انتقال جسد، بيم از بيرون آوردن جسد توسط درندگان است.(11)

از محرّمات احرام( --> احرام)كشتن جانواران وحشى است؛ ليكن كشتن

• (1)جواهر الكلام 36/ 199
• (10)4/ 290
• (11)العروة الوثقى 2/ 137
• (2)الدروس الشرعية 1/ 152 ؛ وسائل الشيعة 14/ 403 .
• (2)292 و 294
• (3)1/ 368 ـ 369 و 371
• (4)36/ 199 ؛ الاحكام الواضحة (فاضل)/ 412
• (5)جواهر الكلام 8/ 73
• (6)64 ـ 65
• (7)22/ 39
• (8)136 ـ 138
• (9)40